Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Entonces Job respondió:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Ojalá volviera a ser como en meses pasados, como en los días cuando ʼElohim me vigilaba,
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
cuando su lámpara estaba sobre mi cabeza y a su luz yo caminaba en la oscuridad,
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
aquellos días de mi vigor cuando la amistad íntima de ʼElohim velaba sobre mi vivienda,
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
cuando ʼEL-Shadday aún estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí,
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
cuando mis pasos eran lavados con mantequilla y la roca me derramaba ríos de aceite,
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
cuando iba a la puerta de la ciudad y en la plaza preparaba mi asiento.
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
Los jóvenes me veían y se escondían. Los ancianos se levantaban y permanecían en pie.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
Los magistrados detenían sus palabras y ponían la mano sobre sus bocas.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
La voz de los nobles enmudecía y su lengua se les pegaba al paladar.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
Los oídos que me escuchaban me llamaban bienaventurado, y los ojos que me miraban daban testimonio a mi favor.
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Porque yo libraba al pobre que clamaba y al huérfano que no tenía ayudador.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
La bendición del que iba a perecer caía sobre mí, y daba alegría al corazón de la viuda.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Me vestía de rectitud y con ella me cubría. Mi justicia era como un manto y un turbante.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
Yo era ojos para el ciego y pies para el cojo.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
Era padre de los menesterosos. Me informaba con diligencia de la causa que no entendía.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
Rompía las quijadas del perverso y de sus dientes arrancaba la presa.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Me decía: En mi nido moriré, y como la arena multiplicaré mis días.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
Mi raíz se extendía hacia las aguas, y el rocío pernoctaba en mi ramaje.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
Mi honra se renovaba en mí, y mi arco se fortalecía en mi mano.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
Me escuchaban, esperaban y guardaban silencio ante mi consejo.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Después de mi palabra no replicaban. Mi razón destilaba sobre ellos.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
La esperaban como a la lluvia temprana, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
Si me reía con ellos, no lo creían, y no tenían en menos la luz de mi semblante.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Yo les escogía el camino, y me sentaba entre ellos como su jefe. Yo vivía como un rey en medio de su tropa, como el que consuela a los que están de duelo.
