Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
