Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
E GIOBBE riprese il suo ragionamento, e disse:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Oh! fossi io pure come a' mesi di prima, Come al tempo che Iddio mi guardava!
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
Quando egli faceva rilucere la sua lampana sopra il mio capo, E [quando] io camminava al suo lume, per mezzo le tenebre;
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
Come io era al tempo della mia giovanezza, Mentre il consiglio di Dio governava il mio tabernacolo;
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
Mentre l'Onnipotente [era] ancora meco, [E] i miei famigli mi [erano] d'intorno;
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
Mentre io lavava i miei passi nel burro, E le rocce versavano presso di me de' ruscelli d'olio.
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
Quando io andava fuori alla porta per la città, [O] mi faceva porre il mio seggio in su la piazza,
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
I fanciulli, veggendomi, si nascondevano; E i vecchi si levavano, e stavano in piè;
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
I principali si rattenevano di parlare, E si mettevano la mano in su la bocca;
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
La voce de' rettori era celata, E la lor lingua era attaccata al lor palato;
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
L'orecchio che [mi] udiva mi celebrava beato; L'occhio che [mi] vedeva mi rendeva testimonianza;
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Perciocchè io liberava il povero che gridava, E l'orfano che non avea chi l'aiutasse.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
La benedizione di chi periva veniva sopra me; Ed io faceva cantare il cuor della vedova.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Io mi vestiva di giustizia, ed [ella altresì] mi rivestiva; La mia dirittura [mi era] come un ammanto, e come una benda.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
Io era occhi al cieco, E piedi allo zoppo.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
Io [era] padre a' bisognosi, E investigava la causa che mi era sconosciuta.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
E rompeva i mascellari al perverso, E gli faceva gittar la preda d'infra i denti.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Onde io diceva: Io morrò nel mio nido, E moltiplicherò i [miei] giorni come la rena.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
La mia radice [era] aperta alle acque, E la rugiada era tutta la notte in su i miei rami.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
La mia gloria si rinnovava in me, E il mio arco si rinforzava in mano mia.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
[Altri] mi ascoltava, ed aspettava [che io avessi parlato]; E taceva al mio consiglio.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Dopo che io avea parlato, niuno replicava; E i miei ragionamenti stillavano sopra loro.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Essi mi aspettavano come la pioggia, Ed aprivano la bocca, [come] dietro alla pioggia della stagione della ricolta.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
[Se] io rideva verso loro, essi nol credevano, E non facevano scader la chiarezza della mia faccia.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
[Se] mi piaceva d'andar con loro, io sedeva in capo, Ed abitava con loro come un re fra le [sue] schiere, E come una persona che consola quelli che fanno cordoglio.
