Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Und Hiob hob abermals an seine Sprüche und sprach:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
O daß ich wäre wie in den vorigen Monden, in den Tagen, da mich Gott behütete;
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
da seine Leuchte über meinem Haupt schien und ich bei seinem Licht in der Finsternis ging;
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
wie war ich in der Reife meines Lebens, da Gottes Geheimnis über meiner Hütte war;
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
da der Allmächtige noch mit mir war und meine Kinder um mich her;
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
da ich meine Tritte wusch in Butter und die Felsen mir Ölbäche gossen;
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
da ich ausging zum Tor in der Stadt und mir ließ meinen Stuhl auf der Gasse bereiten;
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
da mich die Jungen sahen und sich versteckten, und die Alten vor mir aufstanden;
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
da die Obersten aufhörten zu reden und legten ihre Hand auf ihren Mund;
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
da die Stimme der Fürsten sich verkroch und ihre Zunge am Gaumen klebte!
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
Denn wessen Ohr mich hörte, der pries mich selig; und wessen Auge mich sah, der rühmte mich.
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Denn ich errettete den Armen, der da schrie, und den Waisen, der keinen Helfer hatte.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
Der Segen des, der verderben sollte, kam über mich; und ich erfreute das Herz der Witwe.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Gerechtigkeit war mein Kleid, das ich anzog wie einen Rock; und mein Recht war mein fürstlicher Hut.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Fuß.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
Ich war ein Vater der Armen; und die Sache des, den ich nicht kannte, die erforschte ich.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
Ich zerbrach die Backenzähne des Ungerechten und riß den Raub aus seinen Zähnen.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Ich gedachte: “Ich will in meinem Nest ersterben und meiner Tage viel machen wie Sand.”
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
Meine Wurzel war aufgetan dem Wasser, und der Tau blieb über meinen Zweigen.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
Meine Herrlichkeit erneute sich immer an mir, und mein Bogen ward immer stärker in meiner Hand.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
Sie hörten mir zu und schwiegen und warteten auf meinen Rat.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Nach meinen Worten redete niemand mehr, und meine Rede troff auf sie.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Sie warteten auf mich wie auf den Regen und sperrten ihren Mund auf als nach dem Spätregen.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
Wenn ich mit ihnen lachte, wurden sie nicht zu kühn darauf; und das Licht meines Angesichts machte mich nicht geringer.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Wenn ich zu ihrem Geschäft wollte kommen, so mußte ich obenan sitzen und wohnte wie ein König unter Kriegsknechten, da ich tröstete, die Leid trugen.
