Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Et Job, ajoutant à ce qui précède, dit:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Qui me rendra les jours d'autrefois, le temps où Dieu prenait de soin de me garder?
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
Alors sa lampe brillait sur ma tête: alors avec sa lumière je ne craignais pas de marcher dans les ténèbres.
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
Alors je foulais de mes pieds la voie; alors Dieu veillait sur ma maison.
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
Alors je m'asseyais à l'ombre de mes arbres, et mes enfants étaient autour de moi.
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
Alors mes sentiers ruisselaient de beurre et mes collines de lait.
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
Alors j'entrais dès l'aurore en la ville, et un siège m'était réservé sur les places.
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
Les jeunes gens à mon aspect se voilaient; et les anciens restaient debout.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
Les forts cessaient de parler; ils se mettaient un doigt sur la bouche.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
Attentifs à mes discours, ils me déclaraient heureux, après quoi leur langue était collée à leur gosier.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
L'oreille m'avait ouï et l'on me proclamait heureux; l'œil m'avait vu et l'on s'inclinait.
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Car j'avais délivré le pauvre des mains du riche; j'avais protégé l'orphelin qui manquait d'appui.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
La bénédiction de l'abandonné s'adressait à moi; la bouche de la veuve aussi me bénissait.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Je m'étais revêtu de justice; je m'étais enveloppé d'équité comme d'un manteau double.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
J'étais l'œil de l'aveugle et le pied du boiteux.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
J'étais le père des faibles; j'étudiais des causes que je ne connaissais pas.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
Aussi j'ai brisé les mâchoires de l'injuste; j'ai arraché de ses dents la proie qu'il avait saisie.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Et j'ai dit: Mon âge se prolongera comme celui du palmier; ma vie sera de longue durée.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
La racine se montrera hors de l'eau, et la rosée passera la nuit dans ma moisson.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
Ma gloire est pour moi chose vaine, et elle marche mon arc à la main.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
A peine m'avait-on entendu que l'on s'attachait à moi; on gardait le silence en recueillant mes conseils.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Nul n'ajoutait à mes discours, et les hommes étaient pleins de joie que je leur avais parlé.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Comme la terre altérée reçoit la pluie, de même ils recevaient mes paroles.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
Lorsque je riais avec eux, ils n'y pouvaient croire, et l'éclat de mon visage n'en était pas amoindri.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Je leur avais indiqué la voie, ils m'avaient institué leur chef, et ma demeure semblait celle d'un roi entouré de gardes ou d'un consolateur des affligés.
