Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Et Job reprit son discours sentencieux et dit:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Oh! que ne suis-je comme aux mois d’autrefois, comme aux jours où Dieu me gardait;
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
Quand sa clarté luisait sur ma tête, et que dans les ténèbres je marchais à sa lumière;
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
Comme j’étais aux jours de mon automne, quand le conseil secret de Dieu présidait sur ma tente;
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
Quand le Tout-puissant était encore avec moi, [et] que mes jeunes gens m’entouraient;
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
Quand je lavais mes pas dans le caillé, et que le rocher versait auprès de moi des ruisseaux d’huile! –
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
Quand je sortais [pour aller] à la porte par la ville, quand je préparais mon siège sur la place:
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
Les jeunes gens me voyaient et se cachaient, et les vieillards se levaient [et] se tenaient debout;
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
Les princes s’abstenaient de parler et mettaient la main sur leur bouche,
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
La voix des nobles s’éteignait, et leur langue se collait à leur palais.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
Quand l’oreille m’entendait, elle m’appelait bienheureux; quand l’œil me voyait, il me rendait témoignage;
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Car je délivrais le malheureux qui implorait du secours, et l’orphelin qui était sans aide.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
La bénédiction de celui qui périssait venait sur moi, et je faisais chanter de joie le cœur de la veuve.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Je me vêtais de la justice, et elle me revêtait; ma droiture m’était comme un manteau et un turban.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
J’étais, moi, les yeux de l’aveugle et les pieds du boiteux;
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
J’étais un père pour les pauvres, et j’examinais la cause de celui qui m’était inconnu;
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
Et je brisais la mâchoire de l’inique, et d’entre ses dents j’arrachais la proie.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Et je disais: J’expirerai dans mon nid, et mes jours seront nombreux comme le sable;
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
Ma racine sera ouverte aux eaux, et la rosée séjournera sur ma branche;
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
Ma gloire [restera] toujours nouvelle avec moi, et mon arc rajeunira dans ma main.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
On m’écoutait et on attendait, et on se taisait pour [avoir] mon conseil;
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Après que j’avais parlé on ne répliquait pas, et mon discours distillait sur eux;
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Et on m’attendait comme la pluie, et on ouvrait la bouche [comme] pour la pluie de la dernière saison.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
Si je leur souriais, ils ne le croyaient pas, et ils ne troublaient pas la sérénité de ma face.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Je choisissais pour eux le chemin et je m’asseyais à leur tête, et je demeurais comme un roi au milieu d’une troupe, comme quelqu’un qui console les affligés.
