Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Job reprit encore son discours et dit:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Oh! Qui me rendra les mois d'autrefois, les jours où Dieu veillait à ma garde;
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
quand sa lampe brillait sur ma tête, et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
Tel que j'étais aux jours de mon âge mûr, quand Dieu me visitait familièrement dans ma tente,
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
quand le Tout-Puissant était encore avec moi, et que mes fils m'entouraient;
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
quand je lavais mes pieds dans le lait, et que le rocher me versait des flots d'huile!
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
Lorsque je sortais pour me rendre à la porte de la ville, et que j'établissais mon siège sur la place publique,
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
en me voyant, les jeunes gens se cachaient, les vieillards se levaient et se tenaient debout.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
Les princes retenaient leurs paroles, et mettaient leur main sur la bouche.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
La voix des chefs restait muette, leur langue s'attachait à leur palais.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
L'oreille qui m'entendait me proclamait heureux, l'œil qui me voyait me rendait témoignage.
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, et l'orphelin dénué de tout appui.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
La bénédiction de celui qui allait périr venait sur moi, je remplissais de joie le cœur de la veuve.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Je me revêtais de la justice comme d'un vêtement, mon équité était mon manteau et mon turban.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
J'étais l'œil de l'aveugle, et le pied du boiteux.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
J'étais le père des pauvres, j'examinais avec soin la cause de l'inconnu.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
Je brisais la mâchoire de l'injuste, et j'arrachais sa proie d'entre les dents.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Je disais: « Je mourrai dans mon nid, j'aurai des jours nombreux comme le sable.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
Mes racines s'étendent vers les eaux, la rosée passe la nuit dans mon feuillage.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
Ma gloire reverdira sans cesse, et mon arc reprendra sa vigueur dans ma main. »
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
On m'écoutait et l'on attendait, on recueillait en silence mon avis.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Après que j'avais parlé, personne n'ajoutait rien; ma parole coulait sur eux comme la rosée.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Ils m'attendaient comme on attend la pluie; ils ouvraient la bouche comme aux ondées du printemps.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
Si je leur souriais, ils ne pouvaient le croire; ils recueillaient avidement ce signe de faveur.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Quand j'allais vers eux, j'avais la première place, je siégeais comme un roi entouré de sa troupe, comme un consolateur au milieu des affligés.
