Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God's preserving me?
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
When yet the Mighty One [is] with me. Round about me — my young ones,
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen — they stood up.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
And I say, 'With my nest I expire, And as the sand I multiply days.'
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
After my word they change not, And on them doth my speech drop,
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
I laugh unto them — they give no credence, And the light of my face cause not to fall.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.
