Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Moreover Job continued his discourse, and said:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
O that I were as in months past, In the days when God was my guardian;
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
When his lamp shined over my head, And when by his light I walked through darkness!
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
As I was in the autumn of my days, When the friendship of God was over my tent;
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
When the Almighty was yet with me, And my children were around me;
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
When I bathed my steps in milk, And the rock poured me out rivers of oil!
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
When I went forth to the gate by the city, And took my seat in the market-place,
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
The young men saw me and hid themselves, And the aged arose and stood.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
The princes refrained from speaking, And laid their hand upon their mouth.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
The nobles held their peace, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
When the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness to me.
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
For I delivered the poor, when they cried; And the fatherless, who had none to help him.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
The blessing of him that was ready to perish came upon me, And I caused the heart of the widow to sing for joy.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
I clothed myself with righteousness, and it clothed itself with me; And justice was my robe and diadem.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
I was eyes to the blind, And feet was I to the lame;
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
I was a father to the poor, And the cause of him I knew not I searched out;
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
And I broke the teeth of the wicked, And plucked the spoil from his jaws.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
Then said I, “I shall die in my nest; I shall multiply my days as the sand.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
My root is spread abroad to the waters, And the dew abideth on my branches.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
My glory is fresh with me, And my bow gathereth strength in my hand.”
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
To me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
To my words they made no reply, When my speech dropped down upon them.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Yea, they waited for me as for the rain; They opened their mouths wide as for the latter rain.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
If I smiled upon them, they believed it not; Nor did they cause the light of my countenance to fall.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
When I came among them, I sat as chief; I dwelt as a king in the midst of an army, As a comforter among mourners.
