Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
And Job continued his discourse:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
“How I long for the months gone by, for the days when God watched over me,
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
when His lamp shone above my head, and by His light I walked through the darkness,
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
when I was in my prime, when the friendship of God rested on my tent,
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
when the Almighty was still with me and my children were around me,
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
when my steps were bathed in cream and the rock poured out for me streams of oil!
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
When I went out to the city gate and took my seat in the public square,
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
the young men saw me and withdrew, and the old men rose to their feet.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
The princes refrained from speaking and covered their mouths with their hands.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
The voices of the nobles were hushed, and their tongues stuck to the roofs of their mouths.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
For those who heard me called me blessed, and those who saw me commended me,
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
because I rescued the poor who cried out and the fatherless who had no helper.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
The dying man blessed me, and I made the widow’s heart sing for joy.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
I put on righteousness, and it clothed me; justice was my robe and my turban.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
I served as eyes to the blind and as feet to the lame.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
I was a father to the needy, and I took up the case of the stranger.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
I shattered the fangs of the unjust and snatched the prey from his teeth.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
So I thought: ‘I will die in my nest and multiply my days as the sand.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
My roots will spread out to the waters, and the dew will rest nightly on my branches.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
My glory is ever new within me, and my bow is renewed in my hand.’
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
Men listened to me with expectation, waiting silently for my counsel.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
After my words, they spoke no more; my speech settled on them like dew.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
They waited for me as for rain and drank in my words like spring showers.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
If I smiled at them, they did not believe it; the light of my countenance was precious.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
I chose their course and presided as chief. So I dwelt as a king among his troops, as a comforter of the mourners.
