Əyyub 29
1 Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
Ještě dále Job vedl řeč svou, a řekl:
2 «Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
Ó bych byl jako za časů předešlých, za dnů, v nichž mne Bůh zachovával,
3 Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
Dokudž svítil svící svou nad hlavou mou, při jehož světle chodíval jsem v temnostech,
4 Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
Tak jako jsem byl za dnů mladosti své, dokudž přívětivost Boží byla v stanu mém,
5 Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
Dokudž ještě Všemohoucí byl se mnou, a všudy vůkol mne dítky mé,
6 Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
Když šlepěje mé máslem oplývaly, a skála vylévala mi prameny oleje,
7 Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
Když jsem vycházel k bráně skrze město, a na ulici strojíval sobě stolici svou.
8 Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
Jakž mne spatřovali mládenci, skrývali se, starci pak povstávali a stáli.
9 Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
Knížata choulili se v řečech, anobrž ruku kladli na ústa svá.
10 Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
Hlas vývod se tratil, a jazyk jejich lnul k dásním jejich.
11 Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
Nebo ucho slyše, blahoslavilo mne, a oko vida, posvědčovalo mi,
12 Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
Že vysvobozuji chudého volajícího, a sirotka, i toho, kterýž nemá spomocníka.
13 Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
Požehnání hynoucího přicházelo na mne, a srdce vdovy k plésání jsem vzbuzoval.
14 Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
V spravedlnost jsem se obláčel, a ona ozdobovala mne; jako plášť a koruna byl soud můj.
15 Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
Místo očí býval jsem slepému, a místo noh kulhavému.
16 Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
Byl jsem otcem nuzných, a na při, jíž jsem nebyl povědom, vyptával jsem se.
17 Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
A tak vylamoval jsem třenovní zuby nešlechetníka, a z zubů jeho vyrážel jsem loupež.
18 Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
A protož jsem říkal: V hnízdě svém umru, a jako písek rozmnožím dny.
19 Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
Kořen můj rozloží se při vodách, a rosa nocovati bude na ratolestech mých.
20 Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
Sláva má mladnouti bude při mně, a lučiště mé v ruce mé obnovovati se.
21 İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
Poslouchajíce, čekali na mne, a přestávali na radě mé.
22 Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
Po slovu mém nic neměnili, tak na ně dštila řeč má.
23 Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
Nebo očekávali mne jako deště, a ústa svá otvírali jako k přívalu žádostivému.
24 Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
Žertoval-li jsem s nimi, nevěřili; pročež u vážnosti mne míti neoblevovali.
25 Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
Přišel-li jsem kdy k nim, sedal jsem na předním místě, a tak bydlil jsem jako král v vojště, když smutných potěšuje.
