Əyyub 27
1 Əyyub misal çəkərək dedi:
2 «Haqqımı əlimdən alan var olan Allaha and olsun, Canımı dərdə salan Külli-İxtiyara and olsun,
Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
3 Nə qədər canımda can, Burnumda Allahın nəfəsi varsa,
Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
4 Ağzımdan pis söz çıxmayacaq, Dilim yalan danışmayacaq!
Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
5 Sizin sözlərinizi əsla təsdiq etməyəcəyəm, Son nəfəsimə qədər kamilliyimdən əl çəkməyəcəyəm.
Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
6 Salehliyimdən bərk yapışmışam, Onu buraxmaram, Elə gün keçirməmişəm ki, ürəyim tərəfindən ittiham olunum.
Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
7 Qoy düşmən pis adamların gününə düşsün, Haqsız adamlara nə edilirsə, əleyhdarlarıma da elə edilsin.
Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
8 Allahsız insanı Allah kəsib atanda, Canını alanda ümidi olarmı?
Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
9 Dara düşəndə fəryadını Allah eşidəcəkmi?
Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
10 O, Külli-İxtiyardan zövq alırmı? O hər zaman Allaha yalvarırmı?
Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
11 Allahın qolu haqqında sizə bilik verəcəyəm, Külli-İxtiyarın niyyətini sizdən gizlətməyəcəyəm.
Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
12 Əslində hamınız bunu görmüsünüz, Bəs niyə boş sözlər söyləyirsiniz?
Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
13 Pis adam Allahdan belə pay alar, Külli-İxtiyardan zorakı adamlara bu nəsib olar:
Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
14 Nə olsun, övladları çoxalır, Hamısı qılıncdan keçiriləcək, Nəslində doyunca çörək tapan olmayacaq.
Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
15 Nəslindən sağ qalanlar xəstəlikdən ölərək dəfn ediləcək, Dul arvadları ağlaya bilməyəcək.
Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
16 Pis insan qum qədər gümüş yığsa da, Torpaq zərrələri qədər paltar yığsa da,
Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
17 Onun yığdığını saleh geyəcək, Gümüşünü günahsızlar böləcək.
Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
18 Güvə çanağı kimi, Qarovulçu çardağı kimi ev tikir,
Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
19 Varlı olaraq yatır, amma sona qədər belə qalmaz, Gözlərini açanda hamısı yox olub gedəcək.
Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
20 Dəhşət onu sel tək basacaq, Tufan gecə onu qapıb aparacaq.
Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
21 Şərq küləyi onu qaldırıb sovuracaq, Onu öz yerindən süpürüb aparacaq.
De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
22 Ona qarşı amansız küləklər əsəcək, O isə yelin əlindən qaçmağa cəhd edəcək.
Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
23 Külək onu ələ salaraq əl çalacaq, Öz yerindən onun üçün vıyıldayacaq.
Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
