Əyyub 17
1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
Libera me Domine, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum:
12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
