Əyyub 17
1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
| רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי׃ |
2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
| אם לא התלים עמדי ובהמרותם תלן עיני׃ |
3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
| שימה נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע׃ |
4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
| כי לבם צפנת משכל על כן לא תרמם׃ |
5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
| לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה׃ |
6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
| והצגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה׃ |
7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
| ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם׃ |
8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
| ישמו ישרים על זאת ונקי על חנף יתערר׃ |
9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
| ויאחז צדיק דרכו וטהר ידים יסיף אמץ׃ |
10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
| ואולם כלם תשבו ובאו נא ולא אמצא בכם חכם׃ |
11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
| ימי עברו זמתי נתקו מורשי לבבי׃ |
12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
| לילה ליום ישימו אור קרוב מפני חשך׃ |
| אם אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי׃ (Sheol h7585) |
14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
| לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה׃ |
15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
| ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה׃ |
