Əyyub 17

1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.

Mon souffle se perd, Mes jours s’éteignent, Le sépulcre m’attend.

2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.

Je suis environné de moqueurs, Et mon œil doit contempler leurs insultes.

3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?

Sois auprès de toi-même ma caution; Autrement, qui répondrait pour moi?

4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.

Car tu as fermé leur cœur à l’intelligence; Aussi ne les laisseras-tu pas triompher.

5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.

On invite ses amis au partage du butin, Et l’on a des enfants dont les yeux se consument.

6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.

Il m’a rendu la fable des peuples, Et ma personne est un objet de mépris.

7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.

Mon œil est obscurci par la douleur; Tous mes membres sont comme une ombre.

8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.

Les hommes droits en sont stupéfaits, Et l’innocent se soulève contre l’impie.

9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.

Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, Celui qui a les mains pures se fortifie de plus en plus.

10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.

Mais vous tous, revenez à vos mêmes discours, Et je ne trouverai pas un sage parmi vous.

11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.

Quoi! Mes jours sont passés, mes projets sont anéantis, Les projets qui remplissaient mon cœur…

12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.

Et ils prétendent que la nuit c’est le jour, Que la lumière est proche quand les ténèbres sont là!

13 Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)

C’est le séjour des morts que j’attends pour demeure, C’est dans les ténèbres que je dresserai ma couche; (Sheol h7585)

14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,

Je crie à la fosse: Tu es mon père! Et aux vers: Vous êtes ma mère et ma sœur!

15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?

Mon espérance, où donc est-elle? Mon espérance, qui peut la voir?

16 Ümid mənimlə ölülər diyarınamı düşər? Mənimlə birgə torpaq altınamı girər?» (Sheol h7585)

Elle descendra vers les portes du séjour des morts, Quand nous irons ensemble reposer dans la poussière. (Sheol h7585)