< Əyyub 17 >
1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
Mi spirit schal be maad feble; my daies schulen be maad schort, and oneli the sepulcre is left to me.
2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
Y have not synned, and myn iye dwellith in bittirnessis.
3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
Lord, delyuere thou me, and sette thou me bisidis thee; and the hond of ech fiyte ayens me.
4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
Thou hast maad the herte of hem fer fro doctryn, `ethir knowyng of treuthe; therfor thei schulen not be enhaunsid.
5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
He bihetith prey to felowis, and the iyen of hise sones schulen faile.
6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
He hath set as in to a prouerbe of the comyn puple, and his saumple bifor hem.
7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
Myn `iye dasewide at indignacioun; and my membris ben dryuun as in to nouyt.
8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
Iust men schulen wondre on this thing; and an innocent schal be reisid ayens an ypocrite.
9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
And a iust man schal holde his weie, and he schal adde strengthe to clene hondis.
10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
Therfor alle `ye be conuertid, and come ye; and Y schal not fynde in you ony wiys man.
11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
My daies ben passid; my thouytis ben scaterid, turmentynge myn herte.
12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Tho han turned the nyyt `in to day; and eft aftir derknessis hope liyt.
13 Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol )
If Y `susteyne, ether suffre pacientli, helle is myn hous; and Y haue arayede my bed in derknessis. (Sheol )
14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
Y seide to rot, Thou art my fadur; and to wormes, Ye ben my modir and my sister.
15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
Therfor where is now myn abidyng? and who biholdith my pacience?
16 Ümid mənimlə ölülər diyarınamı düşər? Mənimlə birgə torpaq altınamı girər?» (Sheol )
Alle my thingis schulen go doun in to deppeste helle; gessist thou, whether reste schal be to me, nameli there. (Sheol )