< Əyyub 17 >
1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
My spirit is broken, my days are cut short, the grave is ready for me.
2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
Yet truly those that mock are with me, and on their offendings must my eye rest.
3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
And thou, [Creator!] attend, I pray thee, be my surety with thyself: who else is there that would strike hands with me?
4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
For thou hast concealed their heart against intelligence: therefore art thou not exalted [through them].
5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
Every one of them speaketh deceptively to his friends: may also the eyes of his children fail.
6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
And he hath placed me here as a by-word unto nations; and I become openly as a place of abomination.
7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
Therefore is my eye dim from vexation, and my limbs are all of them like a shadow.
8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
Upright men must be astonished at this, and the innocent must arouse himself against the hypocrite.
9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
Yet will the righteous hold firmly on to his way; and he that is clean of hands will acquire additional strength.
10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
But all of you, do only return, and come but [to me]: and yet I shall not find among you one wise man.
11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
My days are past, my resolves are broken off, [even the thoughts]—the possessions of my heart.
12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
These would change the night into day, the light as near in the presence of darkness.—
13 Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol )
When I hope for the nether world as my house; in the darkness have I spread my couch; (Sheol )
14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
When I call to corruption, Thou art my father: Thou art my mother, and my sister, to the worms.
15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
Ay, where is then my hope? as for my hope, who will see it [fulfilled]?
16 Ümid mənimlə ölülər diyarınamı düşər? Mənimlə birgə torpaq altınamı girər?» (Sheol )
Let then my limbs sink down to the nether world: truly in the dust alone there is rest for all. (Sheol )