< Əyyub 17 >
1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
My breath is corrupt, my days are extinct, the graves [are ready] for me.
2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
[Are there] not mockers with me? and doth not mine eye continue in their provocation?
3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
Lay down now, put me in a surety with thee; who [is] he [that] will strike hands with me?
4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
For thou hast hid their heart from understanding: therefore shalt thou not exalt [them].
5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
He that speaketh flattery to [his] friends, even the eyes of his children shall fail.
6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
He hath made me also a byword of the people; and aforetime I was as a tabret.
7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
Mine eye also is dim by reason of sorrow, and all my members [are] as a shadow.
8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
Upright [men] shall be astonied at this, and the innocent shall stir up himself against the hypocrite.
9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
The righteous also shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
But as for you all, do ye return, and come now: for I cannot find [one] wise [man] among you.
11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
My days are past, my purposes are broken off, [even] the thoughts of my heart.
12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
They change the night into day: the light [is] short because of darkness.
13 Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol )
If I wait, the grave [is] mine house: I have made my bed in the darkness. (Sheol )
14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
I have said to corruption, Thou [art] my father: to the worm, [Thou art] my mother, and my sister.
15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
And where [is] now my hope? as for my hope, who shall see it?
16 Ümid mənimlə ölülər diyarınamı düşər? Mənimlə birgə torpaq altınamı girər?» (Sheol )
They shall go down to the bars of the pit, when [our] rest together [is] in the dust. (Sheol )