Əyyub 17
1 Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.
2 Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.
3 Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.
4 Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.
5 Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.
6 Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,
7 Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.
8 Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.
9 Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.
10 Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.
11 Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.
12 Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.
Abych pak čeho i očekával, hrob bude dům můj, ve tmě usteli ložce své. (Sheol h7585)
14 Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.
15 Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?
