Əyyub 16
1 Əyyub belə cavab verdi:
Då svara Job og sagde:
2 «Bu cür sözləri çox eşitmişəm, Hamınız adamincidən təsəlliçilərsiniz.
«Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
3 Bu boş söhbətləriniz qurtaracaqmı? Sizi nə vadar edir, belə danışırsınız?
Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
4 Siz mənim yerimdə olsaydınız, mən də belə deyərdim. Əleyhinizə yaxşı-yaxşı sözlər düzüb başımı yelləyərdim.
Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
5 Ağzım ürəkləndirici sözlər deyərdi, Dilimdən təsəlliverici sözlər çıxarardım, Mən sizi ovudardım.
eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
6 Danışmağımla dərdim azalmır, Susuram, nə dəyişir?
Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
7 Ay Allah, məni taqətdən saldın, Bütün külfətimi darmadağın etdin.
Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
8 Sıxılıb əzilməyim buna şahiddir, Taqətsizliyim əleyhimə çıxıb şahidlik edir.
Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
9 Allah məni qəzəbi ilə parçalayır, Mənə nifrət edir, dişlərini qıcıdır, Düşmənim gözlərini mənə dikir.
Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
10 Mənə qarşı insanlar dodaq büzür, Həqarətlə üzümə şillə vurur, Mənə qarşı əlbir olur.
og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
11 Allah məni haqsızlara təslim etdi, Pislərin əlinə verdi.
Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
12 Rahat yaşayırdım, Allah məni pərən-pərən saldı, Boynumdan tutub yerə vurdu, məni Özünə hədəf etdi.
Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
13 Onun oxçuları ətrafımı aldı, Aman vermədən böyrəklərimi deşdilər, Ödümü yerə tökdülər.
Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
14 Bədənimə yara üstündən yara vurulur, Cəngavər tək üzərimə yüyürürlər.
Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
15 Əynimə çul tikmişəm, Qürurumu yerə atmışam.
Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
16 Ağlamaqdan üzüm qızardı, Kirpiklərimin altı-üstü kölgə saldı.
Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
17 Yenə də zalımlıq əlimdən gəlmir, Sənə səmimiyyətlə dua edirəm.
endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
18 Ey torpaq, qanımın üstünü örtmə, Qoy heç nə mənim naləmi saxlamasın.
Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
19 Lap indidən şahidim göylərdədir, Himayədarım yüksəklərdədir.
Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
20 Dostlarım məni ələ salır, Gözlərim Allaha baxıb ağlayır.
Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
21 Bəşər oğlu qonşusu üçün yalvardığı kimi Biri də mən insandan ötrü qoy Allaha yalvarsın.
Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
22 Çünki bir neçə il keçəndən sonra Gedər-gəlməz yola gedəcəyəm.
Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
