Əyyub 16
1 Əyyub belə cavab verdi:
Then answered Job, and said,
2 «Bu cür sözləri çox eşitmişəm, Hamınız adamincidən təsəlliçilərsiniz.
I have heard many things such as these: troublesome comforters are ye all.
3 Bu boş söhbətləriniz qurtaracaqmı? Sizi nə vadar edir, belə danışırsınız?
Shall there be any end to words of wind? or what compelleth thee that thou shouldst answer?
4 Siz mənim yerimdə olsaydınız, mən də belə deyərdim. Əleyhinizə yaxşı-yaxşı sözlər düzüb başımı yelləyərdim.
I also could well speak as ye do: if your soul were but in my soul's stead, I could overwhelm you with words, and could shake my head at you.
5 Ağzım ürəkləndirici sözlər deyərdi, Dilimdən təsəlliverici sözlər çıxarardım, Mən sizi ovudardım.
But I would strengthen you with my mouth, and the condolence of my lips should restrain [your grief].
6 Danışmağımla dərdim azalmır, Susuram, nə dəyişir?
Though I were to speak, my pain would not be restrained; and though I should forbear, what will go away from me?
7 Ay Allah, məni taqətdən saldın, Bütün külfətimi darmadağın etdin.
But now he hath made me weary: thou hast made desolate all my company.
8 Sıxılıb əzilməyim buna şahiddir, Taqətsizliyim əleyhimə çıxıb şahidlik edir.
And thou hast filled me with wrinkles, they are my witnesses; and my leanness riseth up for me, giveth its testimony to my face.
9 Allah məni qəzəbi ilə parçalayır, Mənə nifrət edir, dişlərini qıcıdır, Düşmənim gözlərini mənə dikir.
In his wrath he teareth me to pieces, and assaileth me: he gnasheth over me with his teeth; my adversary sendeth threatening looks at me.
10 Mənə qarşı insanlar dodaq büzür, Həqarətlə üzümə şillə vurur, Mənə qarşı əlbir olur.
They now open wide against me their mouth; reproachfully they smite my cheek: altogether do they assemble against me.
11 Allah məni haqsızlara təslim etdi, Pislərin əlinə verdi.
God hath surrendered me to the unjust, and cast me down into the hands of the wicked.
12 Rahat yaşayırdım, Allah məni pərən-pərən saldı, Boynumdan tutub yerə vurdu, məni Özünə hədəf etdi.
I was at ease, but he hath crushed me; he hath also grasped me by the neck, and shaken me to pieces, and set me up unto himself as a mark;
13 Onun oxçuları ətrafımı aldı, Aman vermədən böyrəklərimi deşdilər, Ödümü yerə tökdülər.
His archers encompass me round about; he cleaveth my reins sunder, and doth not pity; he poureth out upon the ground my gall;
14 Bədənimə yara üstündən yara vurulur, Cəngavər tək üzərimə yüyürürlər.
He breaketh me down with breach upon breach; he runneth against me like a mighty man.
15 Əynimə çul tikmişəm, Qürurumu yerə atmışam.
Sackcloth have I sewed upon my skin, and my horn I roll in the dust.
16 Ağlamaqdan üzüm qızardı, Kirpiklərimin altı-üstü kölgə saldı.
My face gloweth from weeping, and on my eyelids resteth the shadow of death:
17 Yenə də zalımlıq əlimdən gəlmir, Sənə səmimiyyətlə dua edirəm.
Not because any violence is in my hands, and while my prayer is pure.
18 Ey torpaq, qanımın üstünü örtmə, Qoy heç nə mənim naləmi saxlamasın.
Earth! do thou not cover up my blood, and let no place restrain my cry.
19 Lap indidən şahidim göylərdədir, Himayədarım yüksəklərdədir.
Even now, behold, my witness is in the heavens, and one that testifieth for me is on high.
20 Dostlarım məni ələ salır, Gözlərim Allaha baxıb ağlayır.
Are my friends my defenders? unto God my eye poureth out [its tears].
21 Bəşər oğlu qonşusu üçün yalvardığı kimi Biri də mən insandan ötrü qoy Allaha yalvarsın.
And oh that a man might plead with God, as one son of earth with the other!
22 Çünki bir neçə il keçəndən sonra Gedər-gəlməz yola gedəcəyəm.
For when the numbered years are passed, then must I travel a path whence I cannot return.
