Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
“La vida es corta y está llena de problemas,
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
como una flor que florece y se marchita, como una sombra pasajera que pronto desaparece.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
¿Acaso te fijas en mí, Dios? ¿Por qué tienes que arrastrarme a los tribunales?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
¿Quién puede sacar algo limpio de lo impuro? Nadie.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Tú has determinado cuánto tiempo viviremos: el número de meses, un límite de tiempo para nuestras vidas.
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Así que déjanos tranquilos y danos un poco de paz, para que, como el obrero, podamos disfrutar de unas horas de descanso al final del día.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
“Incluso un árbol cortado tiene la esperanza de volver a brotar, de echar brotes y seguir viviendo.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Aunque sus raíces envejezcan en la tierra y su tronco muera en el suelo,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
sólo un hilo de agua hará que brote y se ramifique como una planta joven.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
“Pero los seres humanos mueren, su fuerza disminuye; perecen, y ¿dónde están entonces?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Como el agua que se evapora de un lago y un río que se seca y desaparece,
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
así los seres humanos se acuestan y no vuelven a levantarse. NO despertarán de su sueño hasta que los cielos dejen de existir.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
“Quisiera que me escondieran en el Seol; escóndeme allí hasta que tu ira desaparezca. Fija allí un tiempo definido para mí, y acuérdate de mi. (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
¿Volverán a vivir los muertos? Entonces tendría esperanza durante todo mi tiempo de angustia hasta que llegue mi liberación.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Me llamarías y yo te respondería; me añorarías, al ser que has creado.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
Entonces me cuidarías y no me vigilarías para ver si peco.
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
Mis pecados estarían sellados en una bolsa y tú cubrirías mi culpa.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
“Pero así como las montañas se desmoronan y caen, y las rocas se derrumban;
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
así como el agua desgasta las piedras, como las inundaciones arrastran el suelo, así destruyes la esperanza que tienen los pueblos.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Los dominas continuamente y desaparecen; distorsionas sus rostros al morir y entonces los despides.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Sus hijos pueden llegar a ser importantes o caer de sus puestos, pero ellos no saben ni se enteran de nada de esto.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Cuando la gente muere sólo conoce su propio dolor y está triste por sí misma”.
