Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
O homem nascido da mulher é curto de dias e farto de inquietação.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
Sae como a flor, e se corta; foge tambem como a sombra, e não permanece.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
E sobre este tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar no juizo comtigo.
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Quem do immundo tirará o puro? Ninguem.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Visto que os seus dias estão determinados, comtigo está o numero dos seus dias; e tu lhe pozeste limites, e não passará além d'elles.
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Desvia-te d'elle, para que tenha repouso, até que, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
Porque ha esperança para a arvore que, se fôr cortada, ainda se renovará, e não cessarão os seus renovos
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Se se envelhecer na terra a sua raiz, e morrer o seu tronco no pó,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
Ao cheiro das aguas brotará, e dará ramos para a planta.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
Porém, morrendo o homem, está abatido: e dando o homem o espirito, então onde está?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Como as aguas se retiram do mar, e o rio se esgota, e fica secco,
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
Assim o homem se deita, e não se levanta: até que não haja mais céus não acordarão nem se erguerão de seu somno.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
Oxalá me escondesses na sepultura, e me occultasses até que a tua ira se desviasse: e me pozesses um limite, e te lembrasses de mim! (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
Morrendo o homem, porventura tornará a viver? todos os dias de meu combate esperaria, até que viesse a minha mudança?
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Chama-me, e eu te responderei, e affeiçoa-te á obra de tuas mãos.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
Pois agora contas os meus passos: porventura não vigias sobre o meu peccado?
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
A minha transgressão está sellada n'um sacco, e amontoas as minhas iniquidades.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
E, na verdade, caindo a montanha, desfaz-se: e a rocha se remove do seu logar.
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
As aguas gastam as pedras, as cheias afogam o pó da terra: e tu fazes perecer a esperança do homem.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Tu para sempre prevaleces contra elle, e elle passa; tu, mudando o seu rosto, o despedes.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Os seus filhos estão em honra, sem que elle o saiba: ou ficam minguados sem que elle o perceba:
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Mas a sua carne n'elle tem dôres: e a sua alma n'elle lamenta.
