Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
Cilvēks, no sievas dzimis, dzīvo īsu laiku un ir pilns grūtuma.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
Viņš izaug kā puķe un novīst, viņš bēg kā ēna un nepastāv.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
Un par tādu Tu atveri savas acis un vedi mani Tavas tiesas priekšā.
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Kas dos šķīstu no nešķīstiem? Nav neviena.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Viņa dienas jau ir nospriestas, viņa mēnešu pulks stāv pie Tevis, Tu tam esi licis robežu, to viņš nepārkāps.
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Griez nost Savas acis no tā, ka atpūšās, ka tas priecājās kā algādzis, savu dienu nobeidzis.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
Jo kokam, kad top nocirsts, ir cerība, ka atkal atjaunosies, un viņa atvases nemitās.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Jebšu viņa sakne zemē kļūst paveca, un viņa celms pīšļos mirst,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
Taču no ūdens smaržas viņš atkal izplaukst un dabū zarus kā iedēstīts.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
Bet vīrs mirst, un ir pagalam, cilvēks izlaiž dvēseli, - un kur nu ir?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Ūdeņi iztek no ezera, un upe izsīkst un izžūst.
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
Tāpat cilvēks apgūlās un necēlās vairs; kamēr debesis zūd, tie neuzmodīsies, un netaps traucēti no sava miega.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
Ak, kaut Tu mani apslēptu kapā un mani apsegtu, kamēr Tava dusmība novērstos; kaut Tu man galu nolemtu un tad mani pieminētu! (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
Kad vīrs mirst, vai tas atkal dzīvos? Es gaidītu visu savu kalpošanas laiku, kamēr nāktu mana atsvabināšana.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Tu sauktu un es Tev atbildētu; Tu ilgotos pēc Sava roku darba.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
Bet nu Tu skaiti manus soļus un neapstājies manu grēku dēļ.
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
Mana pārkāpšana ir noglabāta un apzieģelēta, un Tu pielieci vēl klāt pie mana nozieguma.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
Tiešām, kalns sagrūst, kad tas krīt, un klints aizceļas no savas vietas.
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
Ūdens izgrauž akmeņus, un viņa plūdi aizpludina zemes pīšļus, un cilvēka cerībai Tu lieci zust.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Tu viņu pārvari pavisam un viņš aiziet; Tu pārvērti viņa ģīmi, un tā Tu viņu aizdzeni.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Vai viņa bērni tiek godā, viņš to nezin, vai tie ir trūkumā, ir to viņš no tiem nesamana.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Viņa paša miesās ir sāpes, un viņa paša dvēselei jāžēlojās.
