Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
L’homme né de femme est de peu de jours et rassasié de trouble;
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
Il sort comme une fleur, et il est fauché; il s’enfuit comme une ombre, et il ne dure pas.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
Pourtant, sur lui tu ouvres tes yeux, et tu me fais venir en jugement avec toi!
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Qui est-ce qui tirera de l’impur un [homme] pur? Pas un!
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Si ses jours sont déterminés, si le nombre de ses mois est par-devers toi, si tu lui as posé ses limites, qu’il ne doit pas dépasser,
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Détourne de lui ton regard, et il aura du repos, jusqu’à ce que, comme un mercenaire, il achève sa journée;
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
Car il y a de l’espoir pour un arbre: s’il est coupé, il repoussera encore, et ses rejetons ne cesseront pas.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Si sa racine vieillit dans la terre, et si son tronc meurt dans la poussière,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
À l’odeur de l’eau il poussera, et il fera des branches comme un jeune plant;
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
Mais l’homme meurt et gît là; l’homme expire, et où est-il?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Les eaux s’en vont du lac; et la rivière tarit et sèche:
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
Ainsi l’homme se couche et ne se relève pas: jusqu’à ce qu’il n’y ait plus de cieux, ils ne s’éveillent pas, et ils ne se réveillent pas de leur sommeil.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
Oh! si tu voulais me cacher dans le shéol, me tenir caché jusqu’à ce que ta colère se détourne, me fixer un temps arrêté, et puis te souvenir de moi, – (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
(Si un homme meurt, revivra-t-il?) tous les jours de ma détresse, j’attendrais jusqu’à ce que mon état vienne à changer:
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Tu appellerais, et moi je te répondrais; ton désir serait tourné vers l’œuvre de tes mains;
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
Car maintenant tu comptes mes pas: ne veilles-tu pas sur mon péché?
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
Ma transgression est scellée dans un sac, et [dans tes pensées] tu ajoutes à mon iniquité.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
Mais une montagne qui s’éboule est réduite en poussière, et le rocher est transporté de son lieu;
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
Les eaux usent les pierres, leur débordement emporte la poussière de la terre: ainsi tu fais périr l’espoir de l’homme.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Tu le domines pour toujours, et il s’en va; tu changes sa face, et tu le renvoies.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Ses fils sont honorés, et il ne le sait pas; ils sont abaissés, et il ne s’en aperçoit pas.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Sa chair ne souffre que pour lui-même, et son âme ne mène deuil que sur lui-même.
