Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
“Man, born of woman! Of few days, and full of trouble!
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
As a flower he has gone forth, and is cut off, And he flees as a shadow and does not stand.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
Also—on this You have opened Your eyes, and bring me into judgment with You.
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Who gives a clean thing out of an unclean? Not one.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
If his days are determined, The number of his months [are] with You, You have made his limit, And he does not pass over;
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Look away from off him that he may cease, Until he enjoy as a hired worker his day.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
For there is hope for a tree, if it is cut down, That it changes again, That its tender branch does not cease.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
If its root becomes old in the earth, And its stem dies in the dust,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
From the fragrance of water it flourishes, And has made a crop as a plant.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
And a man dies, and becomes weak, And man expires, and where [is] he?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Waters have gone away from a sea, And a river becomes waste and dry.
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
And man has lain down, and does not rise, Until the wearing out of the heavens they do not awaken, Nor are roused from their sleep.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
O that You would conceal me in Sheol, Hide me until the turning of Your anger, Set a limit for me, and remember me. (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
If a man dies—does he revive? All [the] days of my warfare I wait, until my change comes.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
You call, and I answer You; To the work of Your hands You have desire.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
But now, You number my steps, You do not watch over my sin.
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
My transgression [is] sealed up in a bag, and You sew up my iniquity.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
And yet, a falling mountain wastes away, and a rock is removed from its place.
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
Waters have worn away stones, Their outpourings wash away the dust of earth, And You have destroyed the hope of man.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
You prevail [over] him forever, and he goes, He is changing his countenance, And You send him away.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
His sons are honored, and he does not know; And they are little, and he does not attend to them.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Only—his flesh is pained for him, And his soul mourns for him.”
