Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
Man [that is] born of a woman [is] of few days, and full of trouble.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
And dost thou open thine eyes upon such an one, and bringest me into judgment with thee?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Who can bring a clean [thing] out of an unclean? not one.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Seeing his days [are] determined, the number of his months [are] with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass;
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as an hireling, his day.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
[Yet] through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
But man dieth, and wasteth away: yea, man giveth up the ghost, and where [is] he?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
[As] the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
So man lieth down, and riseth not: till the heavens [be] no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
O that thou wouldest hide me in the grave, that thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
If a man die, shall he live [again]? all the days of my appointed time will I wait, till my change come.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thine hands.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
My transgression [is] sealed up in a bag, and thou sewest up mine iniquity.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
And surely the mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of his place.
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
The waters wear the stones: thou washest away the things which grow [out] of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
His sons come to honour, and he knoweth [it] not; and they are brought low, but he perceiveth [it] not of them.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.
