Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
Man that is born of a woman is of few days, and full of trouble.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
He cometh forth like a flower, and withereth; he fleeth also as a shadow, and continueth not.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
And dost Thou open Thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with Thee?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Seeing his days are determined, the number of his months is with Thee, and Thou hast appointed his bounds that he cannot pass;
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
But man dieth, and lieth low; yea, man perisheth, and where is he?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
As the waters fail from the sea, and the river is drained dry;
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
So man lieth down and riseth not; till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
Oh that Thou wouldest hide me in the nether-world, that Thou wouldest keep me secret, until Thy wrath be past, that Thou wouldest appoint me a set time, and remember me! — (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
If a man die, may he live again? All the days of my service would I wait, till my relief should come —
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Thou wouldest call, and I would answer Thee; Thou wouldest have a desire to the work of Thy hands.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
But now Thou numberest my steps, Thou dost not even wait for my sin;
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
My transgression is sealed up in a bag, and Thou heapest up mine iniquity.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
And surely the mountain falling crumbleth away, and the rock is removed out of its place;
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
The waters wear the stones; the overflowings thereof wash away the dust of the earth; so Thou destroyest the hope of man.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Thou prevailest for ever against him, and he passeth; Thou changest his countenance, and sendest him away.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, but he regardeth them not.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
But his flesh grieveth for him, and his soul mourneth over him.
