Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
Man, born of woman, is of few days, and full of trouble.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
He cometh forth like a flower, and is cut down; and he fleeth as a shadow, and continueth not.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
Yet dost thou open thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with thee?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Who can bring a clean [man] out of the unclean? Not one!
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
If his days are determined, if the number of his months is with thee, [and] thou hast appointed his bounds which he must not pass,
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Look away from him; and let him rest, till he accomplish, as a hireling, his day.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
For there is hope for a tree: if it be cut down, it will sprout again, and its tender branch will not cease;
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Though its root grow old in the earth, and its stock die in the ground,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a young plant.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
But a man dieth, and is prostrate; yea, man expireth, and where is he?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
The waters recede from the lake, and the river wasteth and drieth up:
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
So man lieth down, and riseth not again; till the heavens be no more, they do not awake, nor are raised out of their sleep.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
Oh that thou wouldest hide me in Sheol, that thou wouldest keep me secret until thine anger be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me, — (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
(If a man die, shall he live [again]?) all the days of my time of toil would I wait, till my change should come:
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Thou wouldest call, and I would answer thee; thou wouldest have a desire after the work of thy hands.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
My transgression is sealed up in a bag, and thou heapest up mine iniquity.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
And indeed a mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of its place;
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
The waters wear the stones, the floods thereof wash away the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Thou prevailest for ever against him, and he passeth away; thou changest his countenance, and dismissest him.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, and he perceiveth it not.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
But his flesh hath pain for himself alone, and his soul mourneth for himself.
