Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
For a mortal born of a woman [is] short lived, and full of wrath.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
Or he falls like a flower that has bloomed; and he departs like a shadow, and cannot continue.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
Hast thou not taken account even of him, and caused him to enter into judgment before thee?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
For who shall be pure from uncleanness? not even one;
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
if even his life should be [but] one day upon the earth: and his months are numbered by him: thou hast appointed [him] for a time, and he shall by no means exceed [it].
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Depart from him, that he may be quiet, and take pleasure in his life, [though] as a hireling.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
For there is hope for a tree, even if it should be cut down, [that] it shall blossom again, and its branch shall not fail.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
For though its root should grow old in the earth, and its stem die in the rock;
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
it will blossom from the scent of water, and will produce a crop, as one newly planted.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
But a man that has died is utterly gone; and when a mortal has fallen, he is no more.
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
For the sea wastes in [length of] time, and a river fails and is dried up.
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
And man that has lain down [in death] shall certainly not rise again till the heaven be dissolved, and they shall not awake from their sleep.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
For oh that thou hadst kept me in the grave, and hadst hidden me until thy wrath should cease, and thou shouldest set me a time in which thou wouldest remember me! (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
For if a man should die, shall he live [again], having accomplished the days of his life? I will wait till I exist again?
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Then shalt thou call, and I will hearken to thee: but do not thou reject the work of thine hands.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
But thou hast numbered my devices: and not one of my sins shall escape thee?
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
An thou hast sealed up my transgressions in a bag, and marked if I have been guilty of any transgression unawares.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
And verily a mountain falling will utterly be destroyed, and a rock shall be worn out of its place.
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
The waters wear the stones, and waters falling headlong [overflow] a heap of the earth: and thou destroyest the hope of man.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Thou drivest him to an end, and he is gone: thou settest thy face against him, and sendest him away;
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
and though his children be multiplied, he knows [it] not; and if they be few, he is not aware.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
But his flesh is in pain, and his soul mourns.
