Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
Člověk narozený z ženy jest krátkého věku a plný lopotování.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
Jako květ vychází a podťat bývá, a utíká jako stín, a netrvá.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
A však i na takového otvíráš oko své, a mne uvodíš k soudu s sebou.
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Kdo toho dokáže, aby čistý z nečistého pošel? Ani jeden.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Poněvadž vyměřeni jsou dnové jeho, počet měsíců jeho u tebe, a cíles jemu položil, kterýchž by nepřekračoval:
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Odvrať se od něho, ať oddechne sobě, a zatím aby přečekal jako nájemník den svůj.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
O stromu zajisté jest naděje, by i podťat byl, že se zase zotaví, a výstřelek jeho nevyhyne,
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
By se pak i sstaral v zemi kořen jeho, a v prachu již jako umřel peň jeho:
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
Avšak jakž počije vláhy, zase se pučí, a zahustí jako keř.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
Ale člověk umírá, mdlobou přemožen jsa, a když vypustí duši člověk, kam se poděl?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Jakož ucházejí vody z jezera, a řeka opadá a vysychá:
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
Tak člověk, když lehne, nevstává zase dotud, dokudž nebes stává. Nebývajíť vzbuzeni lidé, aniž se probuzují ze sna svého.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
Ó kdybys mne v hrobě schoval, a skryl mne, dokudž by nebyl odvrácen hněv tvůj, ulože mi cíl, abys se rozpomenul na mne. (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
Když umře člověk, zdaliž zase ožive? Po všecky tedy dny vyměřeného času svého očekávati budu, až přijde proměna při mně.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Zavoláš, a já se ohlásím tobě, díla rukou svých budeš žádostiv,
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
Ačkoli nyní kroky mé počítáš, aniž shovíváš hříchům mým,
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
Ale zapečetěné maje jako v pytlíku přestoupení mé, ještě přikládáš k nepravosti mé.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
Jistě že jako hora padnuc, rozdrobuje se, a skála odsedá z místa svého,
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
Jako kamení stírá voda, a povodní zachvacuje, což z prachu zemského samo od sebe roste: tak i ty naději člověka v nic obracíš.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Přemáháš jej ustavičně, tak aby odjíti musil; proměňuješ tvář jeho, a propouštíš jej.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Budou-li slavní synové jeho, nic neví; pakli v potupě, nic o ně nepečuje.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Toliko tělo jeho, dokudž živ jest, bolestí okouší, a duše jeho v něm kvílí.
