Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
Čovjek koga je žena rodila kratka je vijeka i pun nevolja.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
K'o cvijet je nikao i vene već, poput sjene bježi ne zastajuć'.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
Na takva, zar, ti oči otvaraš i preda se na sud ga izvodiš?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Tko će čisto izvuć' iz nečista? Nitko!
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Pa kad su njegovi dani odbrojeni, kad mu broj mjeseci o tebi ovisi, kad mu granicu stavljaš neprijelaznu,
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
skini s njega pogled da počinut' može, poput najamnika da svoj dan uživa.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
TÓa ni drvu nije nada sva propala, posječeno, ono opet prozeleni i mladice nove iz njega izbiju.
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Ako mu korijen i ostari u zemlji, ako mu se panj i sasuši u prahu,
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
oćutjevši vodu, ono će propupat' i pustiti grane kao stablo novo.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
Al' kad čovjek umre, ostaje pokošen, kad smrtnik izdahne, gdje li je on tada?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Može sva voda iz mora ispariti i presahnut' rijeke, isušit posvema',
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
al' čovjek kad legne, ne ustaje više, dok nebesa bude, neće se podići, od sna se svojega probuditi neće.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
O, kad bi me htio skriti u Šeolu, zakloniti me dok srdžba ti ne mine, dÓati mi rok kad ćeš me se spomenuti, (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
- jer, kad umre čovjek, zar uskrsnut' može? - čekao bih te sve dane vojske svoje dok ne bi došao da mi smjenu dadeš.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Zvao bi me, a ja bih se odazvao: zaželio si se djela svojih ruku.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
A sad nad svakim mojim vrebaš korakom, nijednog mi grijeha nećeš oprostiti,
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
u vreći si prijestup moj zapečatio i krivicu moju svu si zapisao.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
Vaj! K'o što se jednom uruši planina, k'o što se hridina s mjesta svog odvali,
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
k'o što voda kamen s vremenom istroši, a pljusak bujicom zemlju svu sapere, tako uništavaš nadu u čovjeku.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Oborio si ga - on ode za svagda, nagrđena lica, otjeran, odbačen.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Djecu mu poštuju - o tom ništa ne zna; ako su prezrena - o tom ne razmišlja.
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
On jedino pati zbog svojega tijela, on jedino tuži zbog svojeg života.”
