Əyyub 14
1 Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
Човекът, роден от жена е кратковременен И пълен със смущение.
2 Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
Цъфти като цвят, и се покосява; Бяга като сянка, и не се държи.
3 Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
И върху такъв ли отваряш очите Си, И ме караш на съд с Тебе?
4 Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
Кой може да извади чисто от нечисто? Никой.
5 İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
Тъй като дните му са определени, И числото на месеците му е у Тебе, И Ти си поставил границите му, които не може да премине,
6 Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
Отвърни погледа Си от него, за да си почине, Догде като наемник доизкара деня си.
7 Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
Защото за дървото има надежда, Че, ако се отсече, пак ще поникне, И че издънката му няма да изчезне,
8 Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
Даже ако коренът му остарее в земята, И ако пънът му умре в пръстта;
9 Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
Понеже от дъха на водата ще поникне, И ще покара клончета като новопосадено.
10 Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
Но човек умира и прехожда; Да! Човек издъхва, и де го?
11 Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
Както водите чезнат из морето, И реката престава и пресъхва,
12 İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
Така човек ляга, и не става вече; Докато небесата не преминат, те няма да се събудят, И няма да станат от съня си.
13 Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
О, дано ме скриеше Ти в преизподнята, Да ме покриеше, догде премине гневът Ти, Да ми определеше срок, и тогава да би ме спомнил! (Sheol h7585)
14 İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
Ако умре човек, ще оживее ли? През всичките дни на воюването си ще чакам, Докато дойде промяната ми.
15 Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
Ще повикнеш, и аз ще Ти се отзова; Ще пожелаеш делото на ръцете Си.
16 O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
А сега броиш стъпките ми; Не наблюдаваш ли греховете ми?
17 Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
Престъплението ми е запечатано в мешец, И зашиваш беззаконието ми.
18 Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
Наистина както и планината като пада унищожава се, И скалата се премества от мястото си;
19 Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
Както водите изтриват камъните; И наводненията им завличат пръстта от земята; Така Ти погубваш надеждата на човека.
20 Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
Надделяваш всякога над него, и той прехожда; Изменяваш лицето му, и го отпращаш.
21 Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
Синовете му достигат до почитание, а той не знае; И биват свалени, а той не забелязва това за тях;
22 Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
Знае само, че снагата му е за него в болки, И душата му е за него в жалеене.
