Əyyub 11
1 Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:
2 «Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
Skulde en ordflom bli uten svar, eller en ordgyter få rett?
3 İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
Skulde dine store ord drive menn til taushet, skulde du spotte uten at nogen skammer dig ut?
4 Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
Og skal du få si: Ren er min lære, og skyldfri er jeg i dine øine?
5 Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
Men bare Gud vilde tale og oplate sine leber mot dig
6 Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
og åpenbare dig visdommens hemmeligheter, at det i dem er dobbelt forstand! Da måtte du nok innse at Gud tilgir dig noget av din misgjerning.
7 Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
Mon du kan finne bunn i Guds vesen eller nå frem til den Allmektiges ytterste grense?
8 Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
Himmelhøi er den, hvad kan du gjøre? Dypere enn dødsriket, hvad vet du? (Sheol h7585)
9 Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
Lengere enn jorden er dens mål og bredere enn havet.
10 Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
Om han farer frem og setter i fengsel og sammenkaller retten, hvem vil da hindre ham?
11 O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
For han, han kjenner de falske folk og ser uretten, uten at han trenger å gi akt på den,
12 Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
og selv en uvettig mann får forstand, og et ungt villesel blir født til menneske.
13 Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
Hvis du retter ditt hjerte og utbreder dine hender til ham -
14 Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
er det synd i din hånd, da ha den bort og la ikke urett bo i dine telt -
15 Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
ja, da skal du, fri for lyte, opløfte ditt åsyn og stå fast og ikke frykte;
16 Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
for du skal glemme din møie, som forbifarne vann skal du komme den i hu.
17 Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
Og lysere enn middagen blir da ditt liv; mørket blir for dig som morgenen.
18 Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
Og du skal være trygg, for da er det håp, og når du har sett dig vel omkring, kan du legge dig trygt til ro.
19 Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
Og du skal hvile, og ingen skal skremme dig op, og mange skal søke din yndest.
20 Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
Men de ugudeliges øine tæres bort; de har ingen tilflukt mere, og deres håp er å utånde sjelen.
