Əyyub 11
1 Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:
2 «Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
Skal der ikke svares til de mange Ord? og mon en mundkaad Mand skal beholde Ret?
3 İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
Skal din Skvalder bringe Folk til at tie? og skal du bespotte, og ingen beskæmme dig?
4 Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
Thi du sagde: Min Lærdom er klar, og jeg er ren for dine Øjne.
5 Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
Men gid dog Gud vilde tale og oplade sine Læber imod dig!
6 Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
og at han vilde kundgøre dig Visdoms skjulte Ting! thi i den er dobbelt Kraft; da skulde du vide, at Gud endog eftergiver dig noget af din Misgerning.
7 Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
Mon du kan naa til Guds Dybheder? mon du kan naa til den Almægtiges Begrænsning?
8 Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
Den er saa høj som Himmelen, hvad vil du gøre? den er dybere end Helvede, hvad kan du vide? (Sheol h7585)
9 Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
Dens Maal er længere end Jorden, den er bredere end Havet.
10 Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
Naar han farer frem og lukker til eller forsamler, hvo vil da holde ham tilbage?
11 O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
Thi han kender forfængelige Folk og ser Uretfærdighed; skulde han da ikke agte derpaa?
12 Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
Men en uforstandig vil faa Forstand, naar et Vildæsels Føl fødes til Menneske.
13 Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
Dersom du bereder dit Hjerte og udstrækker dine Hænder til ham,
14 Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
dersom du kaster Uretfærdigheden, som er i din Haand, langt bort og ikke lader Uret bo i dine Telte,
15 Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
da skal du, fri for Lyde, kunne opløfte dit Ansigt og blive fast og ikke frygte.
16 Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
Thi du skal glemme din Møje, du skal komme den i Hu som det Vand, der er løbet forbi.
17 Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
Og din Levetid skal gaa frem klarere end Middagen, Mørket skal vorde som Morgenen.
18 Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
Og du skal være tryg, thi der er Haab, og du skal spejde omkring dig og sove tryggelig.
19 Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
Og du skal lægge dig, og ingen skal forfærde dig; og mange skulle bønfalde for dit Ansigt.
20 Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
Men de ugudeliges Øjne skulle hentæres, og deres Tilflugt skal gaa tabt for dem, og deres Haab aandes ud med Livet.
