Əyyub 10
1 Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
“Tedio de vida tiene mi alma, daré libre curso a mis quejas; hablaré con la amargura de mi alma.
2 Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
Diré a Dios: «No me condenes»; dime por qué contiendes conmigo.
3 Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
Te parece acaso bien oprimirme, desechar la obra de tus manos, y favorecer los designios de los malvados?
4 Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
¿Tienes Tú ojos de carne, y miradas como miradas de hombre?
5 Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
¿Son tus días como los días de los mortales, y tus años como los años humanos,
6 Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
para que vayas inquiriendo mi culpa y buscando mi pecado,
7 Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
aunque sabes que no soy malo, y que nadie puede librarme de tu mano?
8 Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
Tus manos me han plasmado y me han hecho todo entero ¿y ahora quieres destruirme?
9 Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
Recuerda que me formaste como barro, y ahora me reduces a polvo.
10 Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
¿No me vaciaste como leche, y cual queso me cuajaste?
11 Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
De piel y de carne me revestiste, y me tejiste de huesos y nervios;
12 Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
vida y favores me has concedido, y tu protección me ha conservado la vida.
13 Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
Mas lo guardaste en tu corazón; bien sé que esto era tu designio.
14 Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
Si peco, Tú me observas; y no me perdonarás mi culpa.
15 Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
Si hago mal, ¡ay de mí! y si soy inocente ni aun así puedo alzar mi cabeza, harto como estoy de oprobio y viendo mi miseria.
16 Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
Y si la alzo, me das caza como león, repites contra mí tus terrores;
17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
renuevas tus pruebas contra mí, y acrecientas conmigo tu saña, me atacan cada vez nuevos ejércitos (de males).
18 Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
¿Por qué me sacaste del seno materno? Estaría ahora muerto, sin que ojo alguno me hubiera visto.
19 Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
Sería como si nunca hubiese existido, llevado del seno materno al sepulcro.
20 Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
¿No son pocos mis días? Que Él me deje pues, y que se retire de mí para que pueda alegrarme un poco,
21 Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
antes que me vaya, para no volver, a la tierra de tiniebla y de sombra de muerte,
22 Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
tierra de tiniebla, parecida a densísima lobreguez, sombra de muerte, sin orden alguno, cuya luz es semejante a espesas tinieblas.”
