Əyyub 10

1 Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.

Moji duši se gnusi moje življenje. Svojo pritožbo bom pustil nad seboj; govoril bom v grenkobi svoje duše.

2 Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?

Bogu bom rekel: ›Ne obsodi me. Razloži mi, zakaj se pričkaš z menoj.‹

3 Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?

Mar ti je dobro, da bi zatiral, da bi preziral delo svojih rok in bi sijal nad nasvetom zlobnega?

4 Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?

Imaš mesene oči? Mar vidiš, kakor vidi človek?

5 Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?

So tvoji dnevi kakor dnevi človeka? So tvoja leta kakor človeški dnevi,

6 Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.

da poizveduješ za mojo krivičnostjo in preiskuješ za mojim grehom?

7 Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.

Ti veš, da nisem zloben in nikogar ni, ki lahko osvobodi iz tvoje roke.

8 Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?

Tvoje roke so me naredile in me oblikovale skupaj na vsaki strani, vendar si me uničil.

9 Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?

Spomni se, rotim te, da si me naredil kakor ilo, ti pa me hočeš ponovno privesti v prah?

10 Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?

Mar me nisi iztočil kakor mleko in me strdil kakor sir?

11 Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,

Oblekel si me s kožo in mesom in me obdal s kostmi in kitami.

12 Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.

Zagotovil si mi življenje in naklonjenost in tvoje obiskovanje je ohranilo mojega duha.

13 Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:

Te stvari si skril v svojem srcu, vem, da je to s teboj.

14 Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.

Če grešim, potem me zaznamuješ in me ne boš oprostil pred mojo krivičnostjo.

15 Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.

Če bi bil zloben, gorje meni. Če bi bil pravičen kljub temu ne bi dvignil svoje glave. Poln zmedenosti sem, zato poglej mojo stisko,

16 Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.

kajti ta narašča. Loviš me kakor krut lev in se ponovno kažeš čudovitega nad menoj.

17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.

Zoper mene obnavljaš svoje pričevanje in nad menoj povečuješ svoje ogorčenje. Spremembe in vojna so zoper mene.

18 Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.

Zakaj si me potem privedel ven iz maternice? Oh, da bi izročil duha in me nobeno oko ne bi videlo!

19 Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.

Bil bi kakor, če me ne bi bilo, od maternice bi bil odnesen v grob.

20 Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın

Mar ni mojih dni malo? Odnehaj torej in me pusti samega, da se malo potolažim,

21 Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,

preden grem, od koder se ne bom vrnil, celó v deželo teme in smrtne sence,

22 Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».

deželo teme kakor tema sama in smrtne sence, brez kakršnegakoli reda in kjer je svetloba kakor tema.«