Əyyub 10
1 Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
Tædet animam meam vitæ meæ; dimittam adversum me eloquium meum: loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices.
3 Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?
4 Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,
7 Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?
8 Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
9 Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me.
12 Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
19 Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
21 Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
