Əyyub 10
1 Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.
2 Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
I will say to God, Do not condemn me; show me why thou contendest with me.
3 Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
[Is it] good to thee that thou shouldst oppress, that thou shouldst despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
4 Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
5 Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
[Are] thy days as the days of man? [are] thy years as man's days,
6 Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
That thou inquirest after my iniquity, and searchest after my sin?
7 Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
Thou knowest that I am not wicked; and [there is] none that can deliver out of thy hand.
8 Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
Thy hands have made me and fashioned me in all my parts; yet thou dost destroy me.
9 Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?
10 Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11 Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.
12 Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
Thou hast granted me life and favor, and thy visitation hath preserved my spirit.
13 Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
And these [things] hast thou hid in thy heart: I know that this [is] with thee.
14 Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from my iniquity.
15 Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
If I be wicked, woe to me; and [if] I be righteous, [yet] will I not lift up my head. [I am] full of confusion; therefore see thou my affliction;
16 Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou showest thyself wonderful upon me.
17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thy indignation upon me; changes and war [are] against me.
18 Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
Why then hast thou brought me forth from the womb? O that I had expired, and no eye had seen me!
19 Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
20 Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
[Are] not my days few? cease [then], [and] let me alone, that I may take comfort a little,
21 Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
Before I go [whence] I shall not return, [even] to the land of darkness, and the shades of death;
22 Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
A land of darkness, as darkness [itself]; [and] of the shades of death, without any order, and [where] the light [is] as darkness.
