Əyyub 10
1 Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.
2 Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.
3 Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?
4 Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
5 Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
Are thy days as the days of man? are thy years as man’s days,
6 Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?
7 Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand.
8 Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.
9 Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?
10 Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11 Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.
12 Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.
13 Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
And these things hast thou hid in thine heart: I know that this is with thee.
14 Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.
15 Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou mine affliction;
16 Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.
17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war are against me.
18 Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!
19 Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
20 Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,
21 Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
Before I go whence I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;
22 Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.
