< Əyyub 10 >
1 Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
Min Sjæl er led ved mit Liv, frit Løb vil jeg give min Klage over ham, i min bitre Sjælenød vil jeg tale,
2 Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
sige til Gud: Fordøm mig dog ikke, lad mig vide, hvorfor du tvister med mig!
3 Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
Gavner det dig at øve Vold, at forkaste det Værk, dine Hænder danned, men smile til gudløses Råd?
4 Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
Har du da kødets Øjne, ser du, som Mennesker ser,
5 Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
er dine Dage som Menneskets Dage, er dine År som Mandens Dage,
6 Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
siden du søger efter min Brøde, leder efter min Synd,
7 Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
endskønt du ved, jeg ikke er skyldig; men af din Hånd er der ingen Redning!
8 Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
Dine Hænder gjorde og danned mig først, så skifter du Sind og gør mig til intet!
9 Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
Kom i Hu, at du dannede mig som Ler, og til Støv vil du atter gøre mig!
10 Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
Mon du ikke hældte mig ud som Mælk og lod mig skørne som Ost,
11 Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
iklædte mig Hud og kød og fletted mig sammen med Ben og Sener?
12 Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
Du gav mig Liv og Livskraft, din Omhu vogted min Ånd
13 Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
og så gemte du dog i dit Hjerte på dette, jeg skønner, dit Øjemed var:
14 Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
Synded jeg, vogted du på mig og tilgav ikke min Brøde.
15 Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
Fald jeg forbrød mig, da ve mig! Var jeg retfærdig, jeg skulde dog ikke løfte mit Hoved, men mættes med Skændsel, kvæges med Nød.
16 Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
Knejsed jeg, jog du mig som en Løve, handlede atter ufatteligt med mig;
17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
nye Vidner førte du mod mig, øged din Uvilje mod mig, opbød atter en Hær imod mig!
18 Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
Hvi drog du mig da af Moders Liv? Jeg burde have udåndet, uset af alle;
19 Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
jeg burde have været som aldrig født, været ført til Graven fra Moders Skød.
20 Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
Er ej mine Livsdage få? Så slip mig, at jeg kan kvæges lidt,
21 Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
før jeg for evigt går bort til Mørkets og Mulmets Land,
22 Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
Landet med bælgmørkt Mulm, med Mørke og uden Orden, hvor Lyset selv er som Mørket."