< প্ৰকাশিত বাক্য 5 >
1 ১ তেতিয়া মই দেখিলোঁ, সেই জনৰ সোঁ হাতে সিংহাসনত এজন বহি আছে, এটা পুথিৰ নুৰা আগফালে আৰু পাছফালে লিখা আৰু সাতোটা ছাবেৰে ছাব মৰা আছিল৷
ତା ପାଚେ ଆନ୍ ଗାଦିତ କୁଚ୍ଚି ମାନି ମାନାୟ୍ତିଂ ବୁଜ୍ଣି କେଇଦ ର ପତିତ ହୁଡ଼୍ତାଂ, ହେଦାଂ ରିକଣ୍ଡାଂ ଲେକାତାତ୍ନା ଆରି ସାତ୍ଗଟା ଚିନ୍ତ ହେଦାଂ ଚିନ୍ ଇଟ୍ୟାଜ଼ି ମାଚାତ୍ ।
2 ২ মই এজন প্ৰভাৱশালী দূত দেখিলোঁ; তেওঁ বৰ মাতেৰে এই কথা ঘোষণা কৰিলে, “এনে কোন ব্যক্তি আছে যি জনে এই নুৰাটো খুলিব আৰু তাৰ ছাববোৰ মেলিবৰ বাবে উপযুক্ত”?
ଆରେ ଆନ୍ ର ସାକ୍ତିକାଟି ଦୁତ୍ତିଂ ହୁଡ଼୍ତାଂ; ହେଦେଲ୍ ଗାଜା କାଟ୍ତାଂ ସୁଣାୟ୍ କିଜ଼ି ଇଞ୍ଜି ମାଚାତ୍, “ଇନେର୍ ଇ ଚିନ୍ ସବୁତିଂ ଡ୍ରିକ୍ଚି ପତି ଜେତେଙ୍ଗ୍ କାଜିଂ ଇନେର୍ ଜଗ୍ ମୁଣିକା ମାଚିସ୍, ହସି ୱାଏର୍ ।”
3 ৩ স্বৰ্গত বা পৃথিৱীত বা পৃথিৱীৰ তলত থকা কোনেও সেই নুৰা মেলিব বা সেই পুথি খন পঢ়িব নোৱাৰিলে।
ମାତର୍ ହେ ପତି ଜେସି ହେବେ ଇନାକା ଲେକାମାନାତ୍, ପଡ଼ିକିଦେଂ ସାର୍ଗେ, ପୁର୍ତିତ କି ପାତାଲ୍ତ ଇନେର୍ ହତ୍ୱାତାର୍ ।
4 ৪ তেতিয়া মই অনেক ক্ৰন্দন কৰিলোঁ, কাৰণ সেই নুৰাটো মেলি পঢ়িবলৈ কোনো এজন যোগ্য ব্যক্তি পোৱা নগ’ল।
ହେ ପତି ଜେସି ହେବେ ଇନାକା ଲେକା ଆତ୍ତ୍ନା, ପଡ଼ି କିଦେଙ୍ଗ୍ କାଜିଂ ରୱାନ୍ ପା ଜଗ୍ ମୁଣିକା ଗାଟାଆଦ୍ୱିତିଲେ, ଆନ୍ ଦୁକ୍ ଆଜ଼ି ଆଡ଼୍ବେଦେଂ ଲାଗାତାଂ ।
5 ৫ কিন্তু সেই পৰিচাৰক সকলৰ এজনে মোক ক’লে, “তুমি ক্ৰন্দন নকৰিবা; চোৱা! যি জন যিহূদা ফৈদৰ সিংহ আৰু দায়ুদৰ মূলস্বৰূপ, তেওঁ জয়যুক্ত হৈ সেই নুৰা আৰু তাৰ সাতোটা ছাব মেলিবলৈ সমৰ্থ হ’ল”।
ହେବେ ପ୍ରାଚିନାର୍ ବିତ୍ରେ ରୱାନ୍ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇନ୍ଚାନ୍, ଆଡ଼୍ବାମା, ହୁଡ଼ା, ଇନେନ୍ ଜିହୁଦା ଲାତ୍ରାତାଂ ସିହଁ ଆରି ଦାଉଦ୍ତି ଦଲ୍, ହେୱାନ୍ ପତିନି ସାତ୍ଗଟା ଚିନ୍ ଇଡ୍ତାକା ଡ୍ରିକ୍ଚି ହେଦାଂ ଜେନି କାଜିଂ ଜିତା ଆତାନ୍ନା ।
6 ৬ তেতিয়া মই সেই সিংহাসনৰ আৰু চাৰি জীৱিত প্ৰাণীৰ মাজত আৰু সেই পৰিচাৰক সকলৰ মাজত, হত হোৱাৰ নিচিনা মেৰ-পোৱালি এটা থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ; তেওঁৰ সাতোটা শিং আৰু সাতোটা চকু আছিল - এইবোৰ পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতে পঠোৱা সাতোটা ঈশ্বৰৰ আত্মা।
ହେ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ଆନେଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ତାଂ, ଗାଦି, ଚାରି ପାରାଣିଂ ଆରି ପ୍ରାଚିନାର୍ ମାଦ୍ଣିବାହାତ ର ମେଣ୍ଡାହିମ୍ଣା ନିଲ୍ତାକା ହୁଡ଼୍ତାଂ, ହେୱାନ୍ ହାତି ଲାକେ ଚଞ୍ଜ୍ଜି ମାଚାନ୍, ହେୱାନ୍ତି ସାତ୍ କମଙ୍ଗ୍ ଆରି ସାତ୍ଗଟା କାଣ୍ଗାଂ; ହେ ୱିଜ଼ୁ କାଣ୍ଗାଂ ସବୁ ପୁର୍ତିତ ପକ୍ୟାତି ଇସ୍ୱର୍ତି ସାତ୍ଗଟା ଜିବୁନ୍ ।
7 ৭ তেওঁ আহি সিংহাসনত বহি থকা জনৰ সোঁ হাতৰ পৰা সেই নুৰাটো ল’লে৷
ମେଣ୍ଡାହିମ୍ଣା ୱାଜ଼ି ଗାଦି ଜପି କୁଚ୍ଚିମାନି ମୁଣିକାତିତାଂ ବୁଜ୍ଣି କେଇଦାଂ ହେ ପତି ଅତାନ୍ ।
8 ৮ যেতিয়া তেওঁ সেই নুৰাটো ল’লে তেতিয়া জীৱিত প্ৰাণী চাৰিটা আৰু সেই চৌবিশ জন পৰিচাৰকে নিজে মেৰ-পোৱালি জনৰ সন্মুখলৈ আহি উবুৰি হৈ পৰিল৷ তেখেত সকলৰ হাতত গাইপতি বীণা আৰু পবিত্ৰ লোক সকলৰ প্ৰাৰ্থনা স্বৰূপ সুগন্ধি ধূপেৰে পৰিপূৰ্ণ সোণৰ বাটি আছিল।
ହେ ପତି ଅତିଲେ ହେ ଚାରି ପାରାଣିଂ ଆରି ୨୪ ପ୍ରାଚିନାର୍ ମେଣ୍ଡାହିମ୍ଣା ମୁମ୍ଦ ଡାଣ୍ଡାହାଡ଼୍ ଇଡ଼୍ତାର୍; ହେୱାର୍ତି ୱିଜ଼ାର୍ତି କେଇଦ ଗମଣ୍ ଆରି ପୁଇପୁୟା ଦାର୍ମିର୍ତି ପାର୍ତାନା ଲାକେ ଦୁପ୍ନିତ ବାର୍ତି ହନା କଣ୍ଡି ମାଚାତ୍ ।
9 ৯ আৰু তেখেত সকলে এটি নতুন গীত গালে: “নুৰাটো ল’বলৈ আৰু তাৰ ছাব মেলিবলৈ আপুনি যোগ্য৷ কিয়নো আপুনি হত হ’ল আৰু আপোনাৰ তেজৰ সৈতে আপুনি ঈশ্বৰৰ কাৰণে সেই সকলো জাতিবোৰৰ মাজৰ পৰা প্ৰতিটো ফৈদ, ভাষা, মানুহ আৰু জাতিক কিনিলে ৷
ହେୱାର୍ ର ପୁନି କେର୍କଣ୍ କେର୍ଜି ଇଚାର୍, ଏନ୍ ହେ ପତି ଅଦେଂ ଆରି ହେବେନି ସିଲ୍ ଡ୍ରିକ୍ତେଂ ଜଗ୍ ଆଡ୍ନାୟ୍, ଇନେକିଦେଂକି ଏନ୍ ହାଜ଼ି ମାଚାୟ୍, ଆରେ ଜାର୍ ନେତେର୍ ହୁକେ ସବୁ କୁଟୁମ୍, ବାସାନିକାର୍, ଲାତ୍ରା ଆରି ଜାତି ବିତ୍ରେତାଂ ଇସ୍ୱର୍ତି କାଜିଂ ମାନାୟାରିଂ କଡ଼୍ତାୟ୍ନା,
10 ১০ আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ সেৱাৰ উদ্দেশ্যে তেওঁলোকক ৰাজ্য স্বৰূপ আৰু পুৰোহিত পাতিলে, তাতে তেওঁলোকে পৃথিৱীৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিব”।
ଆରେ ହେୱାରିଂ ମା ଇସ୍ୱର୍ତି ଇସାପ୍ତ ରାଜି ହେବା କିନି ରାଜା ଲାତ୍ରା ଆରେ ମାପ୍ରୁ ହେବାକିନାକାନ୍ କିଜ଼ି ହିତାୟ୍ନା; ଆରେ ହେୱାର୍ ପୁର୍ତି ଜପି ରାଜ୍ କିନାନ୍ ।
11 ১১ তেতিয়া মই চাওতে সেই সিংহাসনৰ চাৰিওফালে অনেক স্বৰ্গৰ দূতৰ মাত শুনিলোঁ; তেওঁলোকৰ সংখ্যা 20,00,00,000 আছিল; তেওঁলোকৰ সৈতে সেই জীৱিত প্ৰাণী চাৰিটা আৰু পৰিচাৰক সকলো আছিল৷
ତା ପାଚେ ଆନ୍ ହୁଡ଼୍ତାଂ, ହାଜାର୍ ହାଜାର୍ ଆରି ଲାକେ ଲାକେ ସାର୍ଗେନି ଦୁତ୍କୁ ଗାଦିତ, ଚାରିଗଟା ପାରାଣିଂ ପ୍ରାଚିନାର୍ ବେଡ଼ିକିଜ଼ି ନିଲ୍ତିକ୍ନା ।
12 ১২ তেওঁলোক সকলোৱে বৰ মাতেৰে ক’লে, “হত হোৱা যি মেৰ-পোৱালি, তেৱেঁই পৰাক্ৰমী, ধন, জ্ঞান, শক্তি, সমাদৰ, মহিমা আৰু প্ৰশংসা পোৱাৰ যোগ্য”।
ହେୱେକ୍ ଗାଜା କାଟ୍ତାଂ କେର୍ଜି ମାଚିକ୍, ବାଡ଼୍କାସ୍, ଦାନ୍, ଗିଆନ୍, ସାକ୍ତି, ପାଣ୍, ଜାଜ୍ମାଲ୍ ଆରି ଦନ୍ୟବାଦ୍ ମାନିକିଦେଂ ହାଜ଼ି ମାଚି ମେଣ୍ଡାହିମ୍ଣା ନେ ଜଗ୍ ଆନାନ୍ ।
13 ১৩ আৰু স্বৰ্গত, পৃথিৱীত, পৃথিৱীৰ তলত আৰু সাগৰত যি সকলো সৃষ্ট বস্তু আছে সেই সকলোৱে কোৱা শুনিলোঁ, “সিংহাসনত বহি থকা জন আৰু মেৰ-পোৱালি জনৰ প্ৰশংসা, মৰ্যদা, মহিমা আৰু পৰাক্ৰম চিৰকাল হওক”। (aiōn )
ଆରେ ଆନ୍ ସାର୍ଗେ, ପୁର୍ତିତ, ପାତାଲ୍ତ ଆରି ହାମ୍ଦୁର୍ତ ମାନି ୱିଜ଼ୁ ଉବ୍ଜାତି ପାରାଣିଂ, ଆଁ ହେ ବିତ୍ରେନି ୱିଜ଼ୁ ଇଦାଂ ଇଞ୍ଜିମାଚାକା ୱେଚାଙ୍ଗ୍, ହେୱେକ୍ କେର୍ଜି ମାଚିକ୍ । “ଗାଦିତ କୁଚ୍ଚି ମାନାୟ୍ତି ଆରି ତା ମେଣ୍ଡାଗଡ଼ିୟାତି ଦନ୍ୟବାଦ୍ କିୟାଟ୍ । ତା ପାଣ୍, ଜାଜ୍ମାଲ୍ ଆରି ସାକ୍ତି ୱିଜ଼୍ୱି କାଡ଼୍ ପାତେକ୍!” (aiōn )
14 ১৪ আৰু সেই জীৱিত প্ৰাণী চাৰিটাই ক’লে, “আমেন”! আৰু সেই পৰিচাৰক সকলে সমৰ্পিত হৈ মাটিত পৰি আৰাধনা কৰিলে’।
ହେବେଣ୍ଡାଂ ଚାର୍ ପାରାଣି ଇଚିକ୍, ଆମେନ୍, ଆରେ ପ୍ରାଚିନାର୍ ମେଣ୍ଡାଙ୍ଗ୍କୁନ୍ଦିକିଜ଼ି ଜୱାର୍ କିତାର୍ ।