< সামসঙ্গীত 93 >
1 ১ যিহোৱাই ৰাজত্ব কৰে, তেওঁ মহিমাৰে সজ্জিত; যিহোৱা সুসজ্জিত; তেওঁ পৰাক্ৰমেৰে নিজৰ কঁকাল বান্ধিলে; জগতখনো তেওঁ লৰচৰ হ’ব নোৱাৰাকৈ স্থাপন কৰিলে।
L’Eternel règne! Il est revêtu de majesté; l’Eternel se revêt, se ceint de puissance. Aussi par lui l’univers est stable et ne vacille point.
2 ২ তোমাৰ সিংহাসন পূৰ্বৰে পৰা স্থাপন কৰা হ’ল; তুমি অনাদি কালৰে পৰা বিদ্যমান।
Dès l’origine ton trône est ferme: tu es de toute éternité.
3 ৩ হে যিহোৱা, নদীৰ পানী ওফন্দি উঠিছে, নদীবোৰ নিজ নিজ তৰঙ্গ ধ্বনিৰে ওফন্দি উঠিছে; নদীবোৰে নিজ নিজ গর্জনৰ ঢৌ তুলিছে।
Les fleuves font retentir, ô Eternel, les fleuves font retentir leurs grondements, les fleuves élèvent leur fracas.
4 ৪ মহা জল সমূহৰ কল্লোল ধ্বনিতকৈয়ো, সমুদ্ৰৰ প্ৰচণ্ড তৰঙ্গবোৰতকৈয়ো সৰ্ব্বোপৰি যিহোৱা বলৱান।
Plus que le tumulte des eaux profondes, des puissantes vagues de l’Océan, l’Eternel est imposant dans les hauteurs.
5 ৫ তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ অতি বিশ্বাসযোগ্য; হে যিহোৱা চিৰদিনৰ কাৰণে পবিত্ৰতা তোমাৰ গৃহৰ শোভা।
Infiniment sûrs sont tes témoignages; à ta maison appartient la sainteté, ô Seigneur, pour la durée des temps.