সামসঙ্গীত 44
1 ১ হে ঈশ্বৰ, আমি আমাৰ নিজৰ কাণেৰে শুনিলোঁ; পূৰ্বকালত আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলৰ দিনত তুমি যি যি কাৰ্য কৰিছিলা, সেই সম্বন্ধে আমাক তেওঁলোকে ক’লে।
In finem, Filiis Core ad intellectum.
2 ২ তুমি তোমাৰ নিজৰ হাতেৰেই আন জাতিবোৰক খেদি দিছিলা; সেই ঠাইত তুমি আমাৰ লোকসকলক স্থাপন কৰিলা। তুমি সেই সকলো লোকক নাশ কৰিলা, কিন্তু আমাৰ লোকসকলক তুমি মুক্ত কৰি বিস্তাৰিত কৰিলা।
Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
3 ৩ তেওঁলোকে নিজৰ তৰোৱালৰ দ্বাৰাই সেই দেশ অধিকাৰ কৰা নাছিল, নিজৰ বাহুৰ শক্তিত জয় লাভ কৰা নাছিল; কিন্তু তোমাৰ সোঁ হাত, তোমাৰ বাহু, আৰু তোমাৰ মুখৰ দীপ্তিয়েহে তাক কৰিছিল; কিয়নো আমাৰ লোকসকলৰ ওপৰত তোমাৰ অনুগ্ৰহ আছিল।
Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
5 ৫ আমাৰ শত্রুবোৰক আমি তোমাৰ দ্বাৰায়েই তললৈ ঠেলি পঠাম; আমাৰ বিপক্ষে উঠাসকলক আমি তোমাৰ নামত ভৰিৰ তলত গছকিম।
Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
Dedisti nos tamquam oves escarum: et in Gentibus dispersisti nos.
13 ১৩ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ আগত তুমি আমাক নিন্দাৰ বিষয় কৰিছা; চাৰিওফালৰ লোক সকলৰ ওচৰত আমাক বিদ্ৰূপ আৰু তুচ্ছজ্ঞানৰ পাত্ৰ কৰিছা।
Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me,
17 ১৭ আমালৈ এই সকলো ঘটিল; তথাপি আমি তোমাক পাহৰা নাই, অথবা তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে বিশ্বাস-ঘাতকতা কৰা নাই।
a voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
Hæc omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
22 ২২ কিন্তু তথাপিও তোমাৰ কাৰণেই আমি গোটেই দিনটো হত হৈছোঁ; আমি বধ কৰিব লগীয়া মেৰ-ছাগৰ নিচিনা গণিত হৈছোঁ।
Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: æstimati sumus sicut oves occisionis.
Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
