সামসঙ্গীত 44
1 ১ হে ঈশ্বৰ, আমি আমাৰ নিজৰ কাণেৰে শুনিলোঁ; পূৰ্বকালত আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলৰ দিনত তুমি যি যি কাৰ্য কৰিছিলা, সেই সম্বন্ধে আমাক তেওঁলোকে ক’লে।
For the Chief Musician; [a Psalm] of the sons of Korah. Maschil. We have heard with our ears, O God, our fathers have told us, what work thou didst in their days, in the days of old.
2 ২ তুমি তোমাৰ নিজৰ হাতেৰেই আন জাতিবোৰক খেদি দিছিলা; সেই ঠাইত তুমি আমাৰ লোকসকলক স্থাপন কৰিলা। তুমি সেই সকলো লোকক নাশ কৰিলা, কিন্তু আমাৰ লোকসকলক তুমি মুক্ত কৰি বিস্তাৰিত কৰিলা।
Thou didst drive out the nations with thy hand, and plantedst them in; thou didst afflict the peoples, and didst spread them abroad.
3 ৩ তেওঁলোকে নিজৰ তৰোৱালৰ দ্বাৰাই সেই দেশ অধিকাৰ কৰা নাছিল, নিজৰ বাহুৰ শক্তিত জয় লাভ কৰা নাছিল; কিন্তু তোমাৰ সোঁ হাত, তোমাৰ বাহু, আৰু তোমাৰ মুখৰ দীপ্তিয়েহে তাক কৰিছিল; কিয়নো আমাৰ লোকসকলৰ ওপৰত তোমাৰ অনুগ্ৰহ আছিল।
For they gat not the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them: but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou hadst a favour unto them.
Thou art my King, O God: command deliverance for Jacob.
5 ৫ আমাৰ শত্রুবোৰক আমি তোমাৰ দ্বাৰায়েই তললৈ ঠেলি পঠাম; আমাৰ বিপক্ষে উঠাসকলক আমি তোমাৰ নামত ভৰিৰ তলত গছকিম।
Through thee will we push down our adversaries: through thy name will we tread them under that rise up against us.
For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.
But thou hast saved us from our adversaries, and hast put them to shame that hate us.
In God have we made our boast all the day long, and we will give thanks unto thy name for ever. (Selah)
But now thou hast cast [us] off, and brought us to dishonour; and goest not forth with our hosts.
Thou makest us to turn back from the adversary: and they which hate us spoil for themselves.
Thou hast given us like sheep [appointed] for meat; and hast scattered us among the nations.
Thou sellest thy people for nought, and hast not increased [thy wealth] by their price.
13 ১৩ ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ আগত তুমি আমাক নিন্দাৰ বিষয় কৰিছা; চাৰিওফালৰ লোক সকলৰ ওচৰত আমাক বিদ্ৰূপ আৰু তুচ্ছজ্ঞানৰ পাত্ৰ কৰিছা।
Thou makest us a reproach to our neighbours, a scorn and a derision to them that are round about us.
Thou makest us a byword among the nations, a shaking of the head among the peoples.
All the day long is my dishonour before me, and the shame of my face hath covered me,
For the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and the avenger.
17 ১৭ আমালৈ এই সকলো ঘটিল; তথাপি আমি তোমাক পাহৰা নাই, অথবা তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে বিশ্বাস-ঘাতকতা কৰা নাই।
All this is come upon us; yet have we not forgotten thee, neither have we dealt falsely in thy covenant.
Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy way;
That thou hast sore broken us in the place of jackals, and covered us with the shadow of death.
If we have forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange god;
Shall not God search this out? for he knoweth the secrets of the heart.
22 ২২ কিন্তু তথাপিও তোমাৰ কাৰণেই আমি গোটেই দিনটো হত হৈছোঁ; আমি বধ কৰিব লগীয়া মেৰ-ছাগৰ নিচিনা গণিত হৈছোঁ।
Yea, for thy sake are we killed all the day long; we are counted as sheep for the slaughter.
Awake, why sleepest thou, O Lord? arise, cast [us] not off for ever.
Wherefore hidest thou thy face, and forgettest our affliction and our oppression?
For our soul is bowed down to the dust: our belly cleaveth unto the earth.
Rise up for our help, and redeem us for thy lovingkindness’ sake.
