সামসঙ্গীত 121

1 ১ মই পৰ্ব্বতবোৰৰ ফালে মোৰ চকু তুলি কওঁ, ক’ৰ পৰা মোৰ সহায় আহিব?

۱ سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

2 ২ যি জনাই আকাশ-মণ্ডল আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিলে, সেই যিহোৱাৰ পৰা মোৰ সহায় আহিব।

۲ اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

3 ৩ তেওঁ তোমাৰ ভৰি লৰচৰ হ’বলৈ নিদিব; তোমাৰ ৰখীয়াজনা টোপনি নাযাব।

۳ او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

4 ৪ চোৱা, যি জনাই ইস্ৰায়েলক ৰক্ষা কৰে, তেওঁ টোপনি নাযাব, নিদ্ৰিত নহ’ব।

۴ اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

5 ৫ যিহোৱা তোমাৰ ৰক্ষক; যিহোৱা তোমাৰ সোঁ হাতে থকা তোমাৰ ছাঁস্বৰূপ।

۵ خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

6 ৬ দিনত সূৰ্যই তোমাক প্ৰহাৰ নকৰিব, আৰু ৰাতি চন্দ্ৰয়ো তোমাক নামাৰিব।

۶ آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

7 ৭ যিহোৱাই তোমাক সকলো অমঙ্গলৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব; তেওঁ তোমাৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব।

۷ خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

8 ৮ যিহোৱাই এতিয়াৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে তুমি ওলাওঁতে সোমাওঁতে তোমাক ৰক্ষা কৰিব।

۸ خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.