সামসঙ্গীত 106
1 ১ তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা! তোমালোকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, কিয়নো তেওঁ মঙ্গলময়; কাৰণ তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে।
Halleluja! Lov HERREN, thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig!
Hvo kan opregne HERRENS vældige Gerninger, finde Ord til at kundgøre al hans Pris?
Salige de, der holder paa Ret, som altid øver Retfærdighed!
4 ৪ হে যিহোৱা, তোমাৰ লোকসকলৰ প্রতি তুমি মৰম প্রকাশ কৰাৰ সময়ত মোকো সোঁৱৰণ কৰিবা; তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰাৰ সময়ত মোকো সহায় কৰিবা।
Husk os, HERRE, naar dit Folk finder Naade, lad os faa godt af din Frelse,
5 ৫ যাতে ময়ো যেন তোমাৰ মনোনীত লোকসকলৰ উন্নতি দেখা পাওঁ, তোমাৰ জাতিৰ আনন্দত আনন্দিত হওঁ, আৰু তোমাৰ অধিকাৰৰ সৈতে গৌৰৱ কৰিব পাৰোঁ।
at vi maa se dine Udvalgtes Lykke, glæde os ved dit Folks Glæde og med din Arvelod prise vor Lykke!
Vi syndede som vore Fædre, handlede ilde og gudløst.
7 ৭ মিচৰত থকাৰ সময়ত আমাৰ পূর্বপুৰুষসকলে তোমাৰ আচৰিত কার্যবোৰৰ মান্যতা নিদিলে; তোমাৰ প্ৰচুৰ প্রেমৰ কথাও সোঁৱৰণ নকৰিলে; বৰং তেওঁলোকে সমুদ্ৰৰ তীৰত চূফ সাগৰৰ দাঁতিত সর্বোপৰি জনাৰ বিৰুদ্ধাচৰণ কৰিলে।
Vore Fædre i Ægypten ænsede ej dine Undere, kom ikke din store Miskundhed i Hu, stod den Højeste imod ved det røde Hav.
Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at gøre sin Vælde kendt;
9 ৯ তেওঁৰ ধমকিত চূফ সাগৰ শুকাই গ’ল; তেওঁ তেওঁলোকক মৰুভূমিৰ মাজেদি যোৱাৰ দৰে অগাধ জলৰ মাজেদি গমন কৰালে।
han trued det røde Hav, og det tørrede ud, han førte dem gennem Dybet som gennem en Ørk;
han fried dem af deres Avindsmænds Haand og udløste dem fra Fjendens Haand;
Vandet skjulte dem, som trængte dem, ikke een blev tilbage af dem;
da troede de paa hans Ord og kvad en Sang til hans Pris.
Men de glemte snart hans Gerninger, biede ej paa hans Raad;
de grebes af Attraa i Ørkenen, i Ødemarken fristed de Gud;
15 ১৫ তেওঁলোকে যিহকে বিচাৰিলে, তেওঁ তাকে তেওঁলোকক দিলে; কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজলৈ পঠাই দিলে এক ক্ষয়ৰূপ ৰোগ।
saa gav han dem det, de kræved, og sendte dem Lede i Sjælen.
De bar Avind mod Moses i Lejren, mod Aron, HERRENS hellige;
Jorden aabned sig, slugte Datan, lukked sig over Abirams Flok;
Ilden rasede i deres Flok, Luen brændte de gudløse op.
De laved en Kalv ved Horeb og tilbad det støbte Billed;
de bytted deres Herlighed bort for et Billed af en Okse, hvis Føde er Græs;
de glemte Gud, deres Frelser, som øvede store Ting i Ægypten,
22 ২২ হাম দেশত কৰা নানা আচৰিত কাৰ্যবোৰৰ বিষয়ে আৰু চূফ সাগৰৰ দাঁতিত কৰা পৰাক্রম কার্যবোৰৰ কথা তেওঁলোকে পাহৰি গ’ল।
Undere i Kamiternes Land, frygtelige Ting ved det røde Hav.
23 ২৩ সেয়ে তেওঁ ক’লে, তেওঁলোকক ধ্বংস কৰিব লাগিব। কিন্তু তেওঁৰ মনোনীত ব্যক্তি মোচি ভগা গড়ত থিয় হৈ তেওঁলোকৰ মধ্যস্থ হ’ল, আৰু তেওঁলোকক ধ্বংস কৰা ক্রোধৰ পৰা যেন তেওঁ মন ঘূৰায়, তাৰ বাবে তেওঁ তেওঁৰ সন্মুখত থিয় হ’ল।
Da tænkte han paa at udrydde dem, men Moses, hans udvalgte Mand, stilled sig i Gabet for hans Aasyn for at hindre, at hans Vrede lagde øde.
De vraged det yndige Land og troede ikke hans Ord,
men knurrede i deres Telte og hørte ikke paa HERREN;
da løfted han Haanden og svor at lade dem falde i Ørkenen,
splitte deres Sæd blandt Folkene, sprede dem rundt i Landene.
De holdt til med Ba'al-Peor og aad af de dødes Ofre;
29 ২৯ এই দৰে তেওঁলোকে নিজৰ অপকৰ্মৰ দ্বাৰাই যিহোৱাক ক্রোধত উত্তেজিত কৰিলে। তাতে তেওঁলোকৰ মাজত মহামাৰীৰ প্রাদুর্ভাৱ হ’ল।
de krænked ham med deres Gerninger, og Plage brød løs iblandt dem.
Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen blev bragt til at standse,
og det regnedes ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt, evindelig.
De vakte hans Vrede ved Meribas Vand, og for deres Skyld gik det Moses ilde;
thi de stod hans Aand imod, og han talte uoverlagte Ord.
De udrydded ikke de Folk, som HERREN havde sagt, de skulde,
med Hedninger blanded de sig og gjorde deres Gerninger efter;
deres Gudebilleder dyrkede de, og disse blev dem en Snare;
til Dæmonerne ofrede de, og det baade Sønner og Døtre;
38 ৩৮ তেওঁলোকে নিৰ্দ্দোষীবোৰৰ ৰক্তপাত কৰিলে, তেওঁলোকৰ পুত্র-কন্যাবোৰৰ ৰক্তপাত কৰিলে, কনানীয়া মূর্তিবোৰৰ উদ্দেশ্যে সন্তানবোৰক বলি দিলে, গোটেই দেশ তেজেৰে অপবিত্ৰ হ’ল।
de udgød uskyldigt Blod, deres Sønners og Døtres Blod, som de ofred til Kana'ans Guder, og Landet blev smittet ved Blod;
de blev urene ved deres Gerninger, bolede ved deres idrætter.
Da blev HERREN vred paa sit Folk og væmmedes ved sin Arv;
han gav dem i Folkenes Haand, deres Avindsmænd blev deres Herrer;
deres Fjender voldte dem Trængsel, de kuedes under deres Haand.
43 ৪৩ তেওঁ অনেকবাৰ তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিলে; কিন্তু তেওঁলোক নিজৰ মন্ত্রণাতে বিদ্ৰোহী হ’ল; নিজৰ অপৰাধৰ কাৰণেই তেওঁলোক নীহ অৱস্থাত পৰিল।
Han frelste dem Gang paa Gang, men de stod egensindigt imod og sygnede hen i Brøden;
dog saa han til dem i Trængslen, saa snart han hørte dem klage;
45 ৪৫ তেওঁ তেওঁলোকৰ কাৰণে স্থাপন কৰা নিজৰ নিয়মটি সোঁৱৰণ কৰিলে; নিজৰ অসীম গভীৰ প্রেম অনুসাৰে তেওঁলোকক দয়া কৰিলে।
han kom sin Pagt i Hu og ynkedes efter sin store Miskundhed;
han lod dem finde Barmhjertighed hos alle, der tog dem til Fange.
47 ৪৭ হে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, আমাক উদ্ধাৰ কৰা, জাতিবোৰৰ মাজৰ পৰা তুমি আমাক একগোট কৰা, যাতে আমি তোমাৰ পবিত্ৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিব পাৰোঁ, যেন তোমাৰ প্ৰশংসাৰ জয়গান কৰোঁ।
Frels os, HERRE vor Gud, du samle os sammen fra Folkene, at vi maa love dit hellige Navn, med Stolthed synge din Pris.
48 ৪৮ অনাদি কালৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে, ধন্য ইস্রায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা; সকলো লোকে “আমেন” বুলি কওক। তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা।
Lovet være HERREN, Israels Gud, fra Evighed og til Evighed! Og alt Folket svare Amen!
