সামসঙ্গীত 104
1 ১ হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি অতি মহান; তুমি গৌৰৱ আৰু মহিমাৰ সাজেৰে বিভূষিত।
Blagoslavljaj, duša moja Gospoda. Gospod, Bog moj, velik si silno, lepoto in veličastvo si oblekel.
Odevaš se z lučjo kakor z obleko; nebesa razpenjaš kakor zagrinjalo;
3 ৩ তোমাৰ কক্ষৰ চটি-কাঠ তুমি জলৰাশিত স্থাপন কৰিছা; মেঘবোৰক তুমি নিজৰ ৰথ কৰিছা, বতাহৰ ডেউকাৰ ওপৰত তুমি চলাচল কৰা।
Kateri stavi v vode gornje hrame svoje; kateri nareja oblake za voz svoj, kateri hodéva po vetrov perotih,
Kateri dela vetrove za poslance svoje, za služabnike svoje ogenj plameneči,
Ustanovil je zemljo na podstave njene, da se ne gane na vedno večne čase.
Z breznom si jo bil odél kakor z odejo, ko so vode stale čez gore.
Na karanje tvoje so pobegnile, pred groma tvojega glasom bežale so urno.
8 ৮ পৰ্ব্বতবোৰ ওখ হ’ল আৰু উপত্যকাবোৰ চাপৰ হ’ল; তুমি জল সমূহৰ কাৰণে যি ঠাই নিৰূপন কৰিলা, জল সেই ঠাইলৈ গ’ল।
Dvignile so se gore, pogreznile se doline na mesto, katero si jim bil ustanovil.
Mejo si postavil, da ne idejo čez, da se ne povrnejo, pokrit zemljo;
Kateri izpuščaš studence po dolinah, da hodijo med gorami.
Napajajo naj vse poljske živali; žejo svojo gasé divji osli.
Poleg njih prebivajo tice nebeške, glasijo se iz med listja.
Kateri móči goré iz gornjih hramov svojih, da se sè sadom dél tvojih zemlja pase.
14 ১৪ তুমিয়েই পশুৰ কাৰণে ঘাঁহ আৰু মানুহৰ কাৰণে শস্য উৎপন্ন হ’বলৈ দিয়া, যাতে ভূমিৰ পৰা ভৱিষ্যতৰ আহাৰ যোগান হয়;
Daješ, da seno raste živini, in zelišče človeku za rabo, da jemlje hrano iz zemlje;
15 ১৫ যাতে মানুহৰ মনক আনন্দ দিয়া দ্রাক্ষাৰস, মুখ উজ্জ্বল কৰা তেল, আৰু মানুহৰ হৃদয়ক সবল কৰা আহাৰ যোগান হয়।
Kateri z vinom razveseljuje srce človeku; z oljem svetlo dela čelo, in z jedjo podpira srce človeku.
16 ১৬ যিহোৱাৰ এনে গছবোৰে বৃষ্টিৰ প্রচুৰ পানী পায়; তেওঁ ৰোপন কৰা লিবানোনৰ এৰচ গছবোৰেও প্রচুৰ বৃষ্টি পায়।
Siti se drevje Gospodovo; cedre na Libanonu, katere je vsadil;
(Kjer gnezdijo tički), jelke prebivališče štorklji,
Gore previsoke divjim kozlom, skale prebivališče gorskim mišim.
19 ১৯ ঋতু নিৰূপন কৰিবলৈ তুমি চন্দ্ৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিলা; তুমি নিৰূপন কৰা অনুসাৰে সূৰ্যই নিজৰ অস্ত যোৱা সময় জানে।
Postavil je mesec za čase gotove, solnce, ki pozna záhod svoj.
Temé narejaš, da je noč, ko prilezejo vse gozdne živali.
Mladi levi rjoveč po plenu, in iskajoč od Boga mogočnega hrane svoje.
O solnčnem vzhodu se poskrijejo in ležé v brlogih svojih.
Človek gre na delo svoje, in na polje svoje do večera.
24 ২৪ হে যিহোৱা, তোমাৰ সৃষ্টিৰ কাৰ্য কিমান বহুমুখী! তোমাৰ জ্ঞানেৰে তুমি সেই সকলোকে নিৰ্ম্মাণ কৰিলা; সমগ্র বিশ্ব তোমাৰ সৃষ্ট বস্তুৰে পৰিপূৰ্ণ।
Kako veličastna so dela tvoja, o Gospod; kako modro si jih naredil vsa; kako polna je zemlja posesti tvoje!
V morji samem velikem in prostornem: tu so lazeče živali, in brez števila živali z velikimi male.
Tod hodijo ladije; som, katerega si ustvaril, igrá se v njem.
Vse tó čaka tebe, da jim daš živeža o svojem času.
28 ২৮ তুমি সিহঁতক দিলে, সিহঁতে তাক তুলি লয়; তুমি তোমাৰ হাত মুকলি কৰিলে, সিহঁতে ভাল ভাল বস্তু পাই পৰিতৃপ্ত হয়।
Ko jim daješ ti, pobirajo; ko jim odpreš roko svojo sitijo se z dobroto.
Ko jim skriješ obličje svoje, zbegajo se; ko jim vzameš sapo, ginejo in povračajo se v svoj prah.
Ko izpuščaš sapo svojo, oživljajo se, obličje obnavljaš zemlji.
Čast bodi Gospodu vekomaj; raduj se, Gospod, v delih svojih!
32 ৩২ তেওঁ পৃথিৱীলৈ দৃষ্টি কৰিলে, সেয়ে কম্পিত হয়: তেওঁ পৰ্ব্বতবোৰ স্পর্শ কৰিলে, সেইবোৰ ধুঁমায়িত হয়।
Ko pogleda na zemljo, trese se ona; ko se dotakne gorâ, kadé se.
33 ৩৩ মই জীয়াই থাকোঁমানে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গান কৰিম; মই থকালৈকে মোৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গীত গাম।
Pel bodem Gospodu v življenji svojem; prepeval Bogu svojemu, dokler bodem.
Prijetno bode o njem premišljevanje moje, radoval se bodem jaz v Gospodu.
35 ৩৫ পাপীবোৰ পৃথিৱীৰ পৰা উচ্ছন্ন হওক; দুষ্টলোক আৰু নাথাকক। হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা।
Izginejo naj grešniki sè zemlje, in krivičnih več ne bódi; blagoslavljaj, duša moja, Gospoda. Aleluja!
