সামসঙ্গীত 104
1 ১ হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি অতি মহান; তুমি গৌৰৱ আৰু মহিমাৰ সাজেৰে বিভূষিত।
Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Gospode, Bože moj, velik si veoma, obukao si se u velièanstvo i krasotu.
Obukao si svjetlost kao haljinu, razapeo nebo kao šator;
3 ৩ তোমাৰ কক্ষৰ চটি-কাঠ তুমি জলৰাশিত স্থাপন কৰিছা; মেঘবোৰক তুমি নিজৰ ৰথ কৰিছা, বতাহৰ ডেউকাৰ ওপৰত তুমি চলাচল কৰা।
Vodom si pokrio dvorove svoje, oblake naèinio si da su ti kola, ideš na krilima vjetrnijem.
Èiniš vjetrove da su ti anðeli, plamen ognjeni da su ti sluge.
Utvrdio si zemlju na temeljima njezinim, da se ne pomjesti va vijek vijeka.
Bezdanom kao haljinom odjenuo si je; na gorama stoje vode.
Od prijetnje tvoje bježe, od gromovnoga glasa tvojega teku.
8 ৮ পৰ্ব্বতবোৰ ওখ হ’ল আৰু উপত্যকাবোৰ চাপৰ হ’ল; তুমি জল সমূহৰ কাৰণে যি ঠাই নিৰূপন কৰিলা, জল সেই ঠাইলৈ গ’ল।
Izlaze na gore i slaze u doline, na mjesto koje si im utvrdio.
Postavio si meðu, preko koje ne prelaze, i ne vraæaju se da pokriju zemlju.
Izveo si izvore po dolinama, izmeðu gora teku vode.
Napajaju sve zvijeri poljske; divlji magarci gase žeðu svoju.
Na njima ptice nebeske žive; kroz grane razliježe se glas njihov.
Napajaš gore s visina svojih, plodima djela tvojih siti se zemlja.
14 ১৪ তুমিয়েই পশুৰ কাৰণে ঘাঁহ আৰু মানুহৰ কাৰণে শস্য উৎপন্ন হ’বলৈ দিয়া, যাতে ভূমিৰ পৰা ভৱিষ্যতৰ আহাৰ যোগান হয়;
Daješ te raste trava stoci, i zelen na korist èovjeku, da bi izvodio hljeb iz zemlje.
15 ১৫ যাতে মানুহৰ মনক আনন্দ দিয়া দ্রাক্ষাৰস, মুখ উজ্জ্বল কৰা তেল, আৰু মানুহৰ হৃদয়ক সবল কৰা আহাৰ যোগান হয়।
I vino veseli srce èovjeku, i lice se svijetli od ulja, i hljeb srce èovjeku krijepi.
16 ১৬ যিহোৱাৰ এনে গছবোৰে বৃষ্টিৰ প্রচুৰ পানী পায়; তেওঁ ৰোপন কৰা লিবানোনৰ এৰচ গছবোৰেও প্রচুৰ বৃষ্টি পায়।
Site se drveta Božija, kedri Livanski, koje si posadio.
Na njima ptice viju gnijezda; stanak je rodin na jelama.
Gore visoke divokozama, kamen je utoèište zeèevima.
19 ১৯ ঋতু নিৰূপন কৰিবলৈ তুমি চন্দ্ৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিলা; তুমি নিৰূপন কৰা অনুসাৰে সূৰ্যই নিজৰ অস্ত যোৱা সময় জানে।
Stvorio si mjesec da pokazuje vremena, sunce poznaje zapad svoj.
Stereš tamu, i biva noæ, po kojoj izlazi sve zvijerje šumsko;
Lavovi rièu za plijenom, i traže od Boga hrane sebi.
Sunce grane, i oni se sakrivaju i liježu u lože svoje.
Izlazi èovjek na posao svoj, i na rad svoj do veèera.
24 ২৪ হে যিহোৱা, তোমাৰ সৃষ্টিৰ কাৰ্য কিমান বহুমুখী! তোমাৰ জ্ঞানেৰে তুমি সেই সকলোকে নিৰ্ম্মাণ কৰিলা; সমগ্র বিশ্ব তোমাৰ সৃষ্ট বস্তুৰে পৰিপূৰ্ণ।
Kako je mnogo djela tvojih, Gospode! Sve si premudro stvorio; puna je zemlja blaga tvojega.
Gle, more veliko i široko, tu gmižu bez broja, životinja mala i velika;
Tu laðe plove, krokodil, kojega si stvorio da se igra po njemu.
Sve tebe èeka, da im daješ piæu na vrijeme.
28 ২৮ তুমি সিহঁতক দিলে, সিহঁতে তাক তুলি লয়; তুমি তোমাৰ হাত মুকলি কৰিলে, সিহঁতে ভাল ভাল বস্তু পাই পৰিতৃপ্ত হয়।
Daješ im, primaju; otvoriš ruku svoju, site se dobra.
Odvratiš lice svoje, žaloste se; uzmeš im duh, ginu, i u prah svoj povraæaju se.
Pošlješ duh svoj, postaju, i ponavljaš lice zemlji.
Slava Gospodu uvijek; nek se veseli Gospod za djela svoja!
32 ৩২ তেওঁ পৃথিৱীলৈ দৃষ্টি কৰিলে, সেয়ে কম্পিত হয়: তেওঁ পৰ্ব্বতবোৰ স্পর্শ কৰিলে, সেইবোৰ ধুঁমায়িত হয়।
On pogleda na zemlju, i ona se trese; dotakne se gora, i dime se.
33 ৩৩ মই জীয়াই থাকোঁমানে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গান কৰিম; মই থকালৈকে মোৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গীত গাম।
Pjevaæu Gospodu za života svojega; hvaliæu Boga svojega dok sam god.
Neka mu bude mila besjeda moja! veseliæu se o Gospodu.
35 ৩৫ পাপীবোৰ পৃথিৱীৰ পৰা উচ্ছন্ন হওক; দুষ্টলোক আৰু নাথাকক। হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা।
Neka nestane grješnika sa zemlje, i bezbožnika neka ne bude više! Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Aliluja!
