প্রবচন 25
Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Iuda.
Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem.
Cælum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile.
Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum:
Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur iustitia thronus eius.
Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris.
7 ৭ উচ্চপদস্থ ব্যক্তিৰ উপস্থিতিত অপদস্থ হোৱাতকৈ, “ইয়ালৈ আহাঁ”, এই বুলি তেওঁ তোমাক কোৱা ভাল। তোমাৰ সাক্ষ্য কি আছিল,
Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc; quam ut humilieris coram principe.
8 ৮ বিচাৰত বেগাই গৈ উপস্থিত নহ’বা; কাৰণ যেতিয়া তোমাৰ চুবুৰীয়াই তোমাক লাজ দিব, তেতিয়া শেষত তুমি কি কৰিবা?
Quæ viderunt oculi tui, ne proferas in iurgio cito: ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum.
Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles:
10 ১০ তোমাৰ কথা যিজনে শুনে, তেওঁ তোমাক লাজত পেলাব, আৰু দুষ্ট লোকে তোমাৰ বিষয়ে গোচৰ দিলে গুপুতে নাথাকিব।
ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.
Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo.
Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem, et aurem obedientem.
13 ১৩ শস্য দোৱাৰ সময়ত হিমৰ চেঁচা যেনে, বিশ্বাসী বাৰ্ত্তাবাহক পঠোৱা সকলৰ বাবে তেনে; তেওঁ তেওঁৰ মালিকৰ আত্মা সতেজ কৰে;
Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei, qui misit eum, animam ipsius requiescere facit.
Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, vir gloriosus, et promissa non complens.
Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam.
Mel invenisti, comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud.
Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te.
18 ১৮ যিজনে চুবুৰীয়াৰ বিৰুদ্ধে মিছা সাক্ষ্য দিয়ে, তেওঁ যুদ্ধত ব্যৱহাৰ কৰা গদা, বা তৰোৱাল, বা তীক্ষ্ন কাঁড়ৰ দৰে।
Iaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.
Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiæ,
20 ২০ কোনো এজনে মনৰ বেজাৰত গীত গোৱা যেনে, জাৰ কালিত কপোৰ সোলোকাই থোৱা মানুহ, বা খাৰৰ ওপৰত দিয়া ভিনেগাৰো তেনে।
et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno: ita tristitia viri nocet cordi.
21 ২১ তোমাৰ শত্ৰু যদি ক্ষুধাতুৰ হয়, তেনেহ’লে তেওঁক আহাৰ খাবলৈ দিয়া; আৰু তেওঁ যদি তৃষ্ণাতুৰ হয়, তেনেহ’লে তেওঁক পানী খাবলৈ দিয়া।
Si esurierit inimicus tuus, ciba illum: si sitierit, da ei aquam bibere:
22 ২২ কিয়নো সেইদৰে কৰিলে, তুমি তেওঁৰ মুৰত জ্বলি থকা আঙঠা বেলচাৰে আঁতৰাই দিয়া হ’ব, আৰু যিহোৱাই তোমাক পুৰস্কাৰ দিব।
prunas enim congregabis super caput eius, et Dominus reddet tibi.
Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem.
Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
Aqua frigida animæ sitienti, et nuncius bonus de terra longinqua.
26 ২৬ ঘোলা পানীৰ নিজৰা, বা নষ্ট হৈ যোৱা ভুমুক যেনে, দুষ্ট লোকৰ সন্মুখত ভাল মানুহো থৰক-বৰক হোৱাও তেনে।
Fons turbatus pede, et vena corrupta, iustus cadens coram impio.
Sicut qui mel multum comedit, non est ei bonum: sic qui scrutator est maiestatis, opprimetur a gloria.
Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir, qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.
